منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 495

1610- 46858- (7) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «در قاپ زدن آشکار که همان اختلاس است، دست قطع نمی‌کنم ولی او را تعزیر می‌کنم و بر کسی که لباس‌ها را از تن افراد در می‌آورد [لخت می‌کند] قطع دست نیست».

1611- 46859- (8) سماعه گوید: «کسی که چیزی را بقاپد و فرار کند، دستش قطع نمی‌شود ولی به شدت او را می‌زنند».

1612- 46860- (9) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «چهار کس اند که دست‌شان قطع نمی‌شود: قاپ‌زن، خیانتکار، کسی که از غنیمت سرقت کند و سارق اجیر؛ چرا که اینها خیانت است».

1613- 46861- (10) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «قطع دست بر قاپ‌زن نیست و نیز بریدن دست بر مهمان نیست». منظور حضرت این است که اگر مهمانی از مال میزبانی که او را پذیرایی می‌کند- در حالی که مهمان اوست- سرقت کند.

1614- 46862- (11) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «جیب‌بُر و قاپ‌زن، بریدن دست ندارند؛ چرا که سرقتی آشکار است. ولی کسی که مخفیانه سرقت می‌کند، دستش بریده می‌شود».

1615- 46863- (12) امیرالمؤمنین علی علیه السلام دربارۀ قاپ‌زن فرمود: «دستش قطع نمی‌شود ولی زده و زندانی می‌شود».

ارجاعات

می‌آید:

در روایت پنجم از باب بعدی، این گفته که: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ جیب‌بُر، نبّاش [/ کسی که قبر نبش می‌کند و کفن مرده می‌دزدد] و قاپ‌زن پرسیدم. حضرت فرمود: دست قطع نمی‌شود» و در روایت هفت، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «دست قاپ‌زن- همان کسی که به سرعت چیزی را می‌رباید- قطع نمی‌شود ولی هر دو «1» به شدت زده و زندانی می‌شوند».

و در روایت هشتم و نهم فرموده معصوم علیه السلام که: «دست در سرقت آشکارا قطع نمی‌شود.»

(1). منظور جیب‌بُر و قاپ‌زن است. گفتنی است، جیب‌بُر در ابتدای روایت آمده است.