منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 497

1622- 46870- (7) امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «جیب‌بُر دستش قطع نمی‌شود و او همان است که پول را از آستین، یا لباس مردی می‌برد و نیز قاپ‌زن قطع دست ندارد و او همان است که چیزی را می‌رباید ولی هر دو به شدت زده می‌شوند و به زندان می‌افتند».

1623- 46871- (8) منصور بن حازم گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: دست نبّاش و جیب‌بُر قطع می‌شود ولی قاپ‌زن دستش قطع نمی‌شود».

1624- 46872- (9) عیسی بن صبیح گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ جیب‌بُر، نبّاش و قاپ‌زن پرسیدم. حضرت فرمود: دست جیب‌بُر و نبّاش قطع می‌شود ولی قاپ‌زن دستش قطع نمی‌شود».

محمد بن الحسن [/ شیخ طوسی رحمه الله] گوید: «آنچه این روایت و روایت منصور در خود دارد که جیب‌بُر دستش قطع می‌شود، بر آن صورت حمل می‌شود که لباس را شکافته و درآورده است».

ارجاعات

گذشت:

در روایت یازده از باب دهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «برجیب‌بُر و قاپ‌زن، قطع دست نیست».

باب 12 حکم کسی که با سند جعلی، مالی را تصاحب کند

1625- 46873- (1) حلبی گوید: «امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی که کسی را اجیر کرده و او را بر متاع خویش گمارده و پس از آن، اجیر متاع را سرقت کرده است، فرمود: او امانتدار محسوب می‌شود [یعنی او را امین دانسته‌اند و او در امانت خیانت کرده است] و باز حضرت دربارۀ مردی که نزد دیگری رفته و گفته است که: فلان کس مرا نزد شما فرستاده تا این اجناس را برای او بفرستی، آن شخص هم اجناس را به او داده و سخنش را پذیرفته است. پس از آن، دوست خود را دیده و به او گفته است که: فرستاده ات نزد من آمد و من اجناس درخواستی را همراه او فرستادم. دوستش بگوید که من او را نزد تو نفرستاده بودم و او هیچ چیزی برای من نیاورده است ولی آن فرستاده می‌گوید آن دوست، او را فرستاده و او هم همۀ اجناس را به او تحویل داده است. حضرت فرمود: اگر بیّنه‌ای علیه فرستاده پیدا کند که شهادت دهند آن دوست این فرستاده را نفرستاده است، دست این فرستاده قطع می‌شود و معنای آن این است که فرستاده یک‌بار اقرار کرده که آن کس او را نفرستاده است. ولی اگر بیّنه‌ای