منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 503

1649- 46897- (10) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «در میوۀ آویزان به درخت، قطع دست نیست و نیز در آنچه کوه از آن حراست می‌کند. آری، ولی آنچه منزلگاه گلۀ ستوران آن را در خود جای داد یا آن را نگهبان بود، در این صورت اگر به قیمت یک سپر برسد، بریدن دست دارد».

1650- 46898- (11) امام باقر علیه السلام فرمود: «در هیچ غذایی که [پهن است] و هنوز از او فارغ نشدیم، قطع دست نیست».

1651- 46899- (12) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «در غذا، قطع دست نیست».

1652- 46900- (13) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «کسی که زراعت را از کشتزار و گوسفند را از چراگاه سرقت کند، دستش قطع نمی‌شود تا آن که جای بسته‌ای اینها را در برگیرد و نیز کسی که میوه درخت یا خرما را سرقت کند، قطع دست ندارد و نیز بر کسی که شتر رها شده در مرتع را سرقت کند، قطع دست نیست تا آن که دیوار، شتر را پنهان داشته باشد».

ارجاعات

گذشت:

در روایت بیست و یکم از باب دوم، این گفته که: «مردی از بستانی خوشه خرمایی که قیمتش دو درهم است، سرقت کرده است. حضرت فرمود: به خاطر این کار، دستش قطع می‌شود».

باب 18 حکم سارق غنیمت، خرمن و بیت‌المال

اشاره

1653- 46901- (1) امیرالمؤمنین علیه السلام اهل کوفه را گرد آورد تا اجناسی را که نزد او جمع‌آوری شده است، بین آنان تقسیم کند. فردی از آنان برخاست و مغفری «1» به تن کرد و آن را برداشت. او را نزد امیرالمؤمنین علیه السلام بردند. حضرت فرمود: «قطع دست بر این فرد نیست؛ چرا که خود او در این متاع شریک است. او سارق محسوب نمی‌شود ولی خیانتکار است».

1654- 46902- (2) امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: «بر کسی که چیزی را به امانت نزد او گذاشته‌اند و در آن خیانت کرده است، قطع دست نیست و نیز در سرقت از غنائم، قطع دست نیست».

1655- 46903- (3) امام صادق علیه السلام فرمود: «مردی را که از بیت‌المال سرقت کرده بود، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند.

حضرت فرمود: دستش قطع نمی‌شود؛ چرا که او هم در بیت‌المال سهمی دارد».

(1). مغفر، جهت محافظت از گردن به دور کلاه‌خود نهاده می‌شود و گفته شده که زیر کلاه‌خود قرار می‌گیرد- م