منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 507

به حضرت گفتم: به خدا پناه می‌برم از این که به مسلمانان خیانت کنم! حضرت فرمود: چگونه گردنبندی که در بیت‌المال مسلمانان بوده- بدون رضایت من و رضایت مسلمانان- آن را به دختر امیرالمؤمنین عاریه داده‌ای؟ گفتم: ای امیرالمؤمنین، او دختر شما بود و از من خواست که به او عاریه دهم تا خویش را با آن زینت کند؛ من هم آن را به عنوان عاریۀ مضمونۀ مردوده عاریه دادم و ضمانت آن را در مال خودم به عهده گرفتم و بر من است که آن را سالم به جایگاهش بازگردانم.

حضرت فرمود: همین امروز آن را بازگردان و مبادا که مجددا چنین کاری کنی که در این صورت کیفرم به تو می‌رسد. آن‌گاه امام فرمود: وای بر دخترم! اگر این گردنبند را به شکل عاریۀ مضمونۀ مردوده نگرفته بود، هر آینه اولین زن هاشمی بود که دستش برای سرقت قطع می‌شد. علی بن ابی رافع گوید: فرمودۀ حضرت به دخترشان رسید. او به امیرالمؤمنین گفت: ای امیرالمؤمنین، من دختر تو و پارۀ تن توام! چه کسی از من به این گردنبند سزاوارتر است که آن را بر گردن کند؟ امیرالمؤمنین علیه السلام به دخترشان فرمود: ای دختر علی بن ابی طالب، خویش را از حقّ جدا نکن. آیا همۀ زنان مهاجر در این عید این گونه خود را زینت می‌کنند؟ علی بن ابی رافع گوید: من گردنبند را از دختر امیرالمؤمنین گرفتم و آن را به جایگاهش برگرداندم».

1671- 46919- (4) علی بن اسباط از بسیاری از یاران ابن دأب روایت کرده است (در روایت فضیلت‌های امیرالمؤمنین علیه السلام تا آنجا که گوید): «از بصره تحفه‌ای که از دریا استخراج شده بود و بهایش معلوم نبود، برای حضرت فرستادند. دخترشان امّ کلثوم علیه السلام به حضرت گفت: ای امیرالمؤمنین، من می‌توانم خودم را با این تحفه بیارایم و آن در گردنم باشد؟ حضرت فرمود: ای ابو رافع، این را در بیت‌المال مسلمانان قرار ده و راهی به سوی این تحفه نیست تا آن که هیچ زنی از مسلمانان نماند؛ مگر این که مانند این را داشته باشد».

باب 21 حکم سارق بودن کسانی که زکات، مهریۀ زنان و بدهی‌شان را نمی‌پردازند

1672- 46920- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «سارقان سه دسته‌اند: کسانی که زکات نمی‌پردازند، کسی که تصاحب بلااذن مهر زنان را حلال بشمرد و نیز کسی که قرضی بگیرد و قصد پرداخت آن را نداشته باشد».