منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 508

باب 22 حدّ نبّاش «1»

اشاره

1673- 46921- (1) حفص بن البختری گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: حدّ نبّاش همان حدّ سارق است».

1674- 46922- (2) عبدالله بن محمد جعفی گوید: «در خدمت امام باقر علیه السلام بودم که نامۀ هشام بن عبدالملک به دست آن حضرت رسید. دربارۀ مردی که قبر زن مسلمانی را نبش کرده، کفن‌هایش را از تن درآورده و با او آمیزش کرده است و مردم در این جا اختلاف کرده‌اند. گروهی گفته‌اند: او را بکشید و دسته‌ای گفته‌اند: او را بسوزانید. امام باقر علیه السلام برای هشام نوشتند: احترام مرده به سان احترام زنده است؛ حدّ او این است که دستش به خاطر نبش قبر در آوردن کفن‌ها قطع شود و حدّ زنا بر او زده شود؛ اگر محصن است، سنگسار شود و اگر محصن نیست، صد تازیانه زده شود».

1675- 46923- (3) علی بن ابراهیم بن هاشم گوید: «پدرم برایم روایت کرده است که چون ابوالحسن الرضا علیه السلام از دنیا رفت، ما به حج رفتیم و خدمت امام جواد علیه السلام رسیدیم و خلقی از شیعه از هر شهری برای این که امام جواد علیه السلام را ببینند، حاضر شده بودند. عموی حضرت عبدالله بن موسی که پیرمردی بزرگ و دانشمند بود- در حالی که جامۀ خشن بر تن و در پیشانی او آثار سجده بود- آمد و نشست. امام جواد علیه السلام از اتاق بیرون آمد. پیراهنی از کتان و عبایی از کتان و کفشی نو و سفید بر تن داشت. عبدالله ایستاد و به استقبال امام آمد و پیشانی امام را بوسه داد و شیعیان نیز ایستادند. امام جواد علیه السلام بر تختی نشستند و مردم یکدیگر را نگاه می‌کردند و همه از کمی سال حضرت متحیر بودند. در این حال مردی از میان جمعیت بیرون آمد و به عموی حضرت گفت: خداوند تو را به صلاح بدارد. چه می‌گویی دربارۀ مردی که با حیوانی آمیزش کند؟

(1). نبّاش: کسی که قبرها را می‌کند و می‌شکافد و کفن و احیانا اشیای مردگان را می‌دزدد- م.