منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 515

و در روایت نهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «چهار نفرند که قطع دست بر آنها نیست ...» تا آن که فرماید: «و سرقت اجیر؛ چرا که این خیانت است».

و در روایت یکم از باب دوازدهم، این گفته که: «مردی، اجیری را اجاره کرده و او را نگهبان اجناس خویش نشانده، پس از آن، اجیر از اجناس سرقت کرد. حضرت فرمود: او امانتدار محسوب می‌شود».

می‌آید:

در روایت هفت از باب سی، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اگر برده یا اجیری از مال صاحبش سرقت کند، قطع بر او نیست» و بنگرید دیگر روایات این باب را.

باب 26 حکم توبه و عفو سارق

اشاره

1708- 46956- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر سارق خودش به سوی خدا بازگردد و توبه کند و آنچه سرقت کرده به صاحبش بازگرداند، قطع دست بر او نیست».

1709- 46957- (2) امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «کسی که سارقی را که متاعش را سرقت کرده است دستگیر کند، پس از آن او را عفو کند، مشکلی ندارد و اگر او را نزد سلطان ببرد، سلطان دست سارق را قطع می‌کند؛ گرچه این شخص از سارق درگذرد یا بگوید که آنچه سرقت کرده است به او بخشیدم- البته پس از آن که او را نزد سلطان برده است، دیگر [عفو] جایز نیست و دستش بریده می‌شود».

1710- 46958- (3) امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ مردی که شتر یا گاو یا گوسفندی را سرقت کرده بود و آنها نزد وی بچه آوردند، پس از آن سارق پشیمان شده است، حکم داد و فرمود: «توبه‌اش این است که اینها را با فرزند همراه‌شان بازگرداند». امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «جایز است که این سارق [آنها را] برگرداند، مادامی که از سرقتش آگاه نشده‌اند. ولی اگر پیش از آن که آنها را بازگرداند، سرقتش را بفهمند، دست سارق بریده می‌شود و آنها و بچه‌های‌شان از او گرفته می‌شود».

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب هشتم از ابواب احکام عمومی حدود و باب چهارده، روایاتی که بر این مفاد دلالت دارد.