منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 522

باب 30 حکم بردۀ سارق

اشاره

1741- 46989- (1) امام باقر علیه السلام فرمود: «امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ برده‌ای که سرقت کرده و به خیانت از مال مالکش گرفته است، حکم داد و فرمود: قطع دست بر او نیست».

1742- 46990- (2) امام صادق علیه السلام فرمود: «برده اگر از مالکانش سرقت کند، دستش بریده نمی‌شود ولی اگر از غیر مالکانش سرقت کند، دستش قطع می‌شود».

1743- 46991- (3) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «اگر برده‌ای از مال مالکش سرقت کند، دستش قطع نمی‌شود ولی اگر از اموال غیر مالکش سرقت کند، دستش قطع می‌شود».

1744- 46992- (4) در کتاب مقنع [شیخ صدوق رحمه الله] آمده است: «قطع دست بر برده- اگر از مال مالکش سرقت کند- نیست».

1745- 46993- (5) امام صادق علیه السلام بیان داشت: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «برده‌ام اگر از من سرقت کند، دستش را قطع نمی‌کنم ولی اگر برده‌ام از دیگری سرقت کند، دستش را قطع می‌کنم و بردۀ حکومت اگر سرقت کند، دستش را قطع نمی‌کنم؛ چرا که از بیت‌المال است».

1746- 46994- (6) محمد بن قیس گوید: «امام باقر علیه السلام فرمود: اگر بردۀ امام دستگیر شود، دستش بریده نمی‌شود. ولی اگر یکی از بردگانم از مال حکومت چیزی سرقت کند، دستش بریده می‌شود. محمد بن قیس گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: اگر برده یا اجیری از مال صاحبش چیزی سرقت کند، قطع دست بر او نیست».

1747- 46995- (7) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «بردۀ حکومت اگر سرقت کند، دستش را نمی‌برم؛ چرا که آن بیت‌المال است».