منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 537

شهری به شهری بود، مثل این بود که از شهری بیرون کردن و به شهری دیگر درآوردن، به‌اندازۀ کشتن و به دار آویختن و بریدن بود ولی این تبعید حدّی است که به اندازۀ بریدن اعضا و به دار آویختن است «1».»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب هشتاد و چهار از ابواب جهاد با دشمن، به روایاتی که بر این مفاد دلالت دارد که سارق، محارب است مراجعه کنید.

می‌آید:

در باب بیست و سه از ابواب قتل و قصاص و باب بیست و چهار، مناسب این باب.

باب 2 حکم مرتد فطری

اشاره

1793- 47042- (1) محمد بن مسلم گوید: «به امام باقر علیه السلام گفتم: نظر شما دربارۀ کسی که امامت شما را منکر است، چگونه است؟ حضرت فرمود: کسی که امامی را که از ناحیۀ خداوند معین شده است، انکار کند و از او و دینش بیزاری جوید، او کافر و از اسلام برگشته است. چون امام از سوی خدا و دین او، دین خداست و هر کس که از دین خدا بیزاری جوید، خونش در آن حال مباح است؛ مگر این که بازگردد یا به سوی خداوند از گفته‌اش توبه کند.»

1794- 47043- (2) عمار ساباطی گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم که می‌فرمود: هر مسلمانی که در میان مسلمانان باشد و از اسلام برگردد و حضرت محمد صلی الله علیه و آله و نبوت او را انکار و تکذیب نماید، خون او برای هر کس که این انکار را از او بشنود، مباح است و همسرش در همان روز [ارتداد] از او جدا می‌شود؛ لذا نباید همسرش به او نزدیک شود و اموالش بر ورثه تقسیم می‌شود و همسرش عدّۀ زنی را می‌گیرد که شوهرش مرده است و امام باید اگر او را نزدش آوردند، بکشد و توبه‌اش ندهد.»

(1)- آیه اشاره می‌کند که تبعیدی که در محارب است، تبعید ویژه‌ای است که او را به دریا پرتاب می‌کنند. امام می‌گوید: اگر تبعید معمولی بود، در ردیف کشتن، به دار آویختن و بریدن دست و پا قرار نمی‌گرفت- م