منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 541

امام صادق علیه السلام فرمود: پس از آن، یهودی نوشته‌ای از قبای خود در آورد و به امیرالمؤمنین علیه السلام داد.

حضرت آن نوشته را گشود و در آن نگریست و گریه کرد. یهودی به حضرت گفت: ای امیرالمؤمنین، چه چیزی شما را به گریه واداشت؟ شما که تنها در این نوشته نگاه کردید در حالی که این نوشته به زبان سریانی است و شما مردی عرب هستید؛ آیا می‌دانید که این چیست؟

امیرالمؤمنین علیه السلام به او فرمود: آری، این نام من است که ثبت شده است. یهودی به امیرالمؤمنین علیه السلام گفت: نامت را در این نوشته به من نشان ده و به من بگو که نامت در زبان سریانی چیست؟

امام صادق علیه السلام فرمود: پس از آن امیرالمؤمنین علیه السلام نام خودش را در آن صحیفه به یهودی نشان داد و فرمود: نام من الیا است.

یهودی گفت: شهادت می‌دهم که جز الله خدایی نیست و گواهی می‌دهم که محمد رسول خداست و شهادت می‌دهم که تو وصی محمد هستی و گواهی می‌دهم که پس از محمد، تو از همۀ مردم به مردم سزاوارتری. آن گروه با امیرالمؤمنین علیه السلام بیعت کردند و به مسجد در آمدند و وارد مسجد شد «1».

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: ستایش خدا را که من نزد او فراموش نشده بودم. ستایش خدا را که مرا نزد خویش در صحیفۀ نیکان ثبت کرد. ستایش خدای را که صاحب جلال و بزرگواری است.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت یک از باب هفتاد از ابواب نکاح عبید، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «چون فرار برده، طلاق همسرش محسوب می‌شود، بردۀ فراری به منزلۀ کسی است که از اسلام برگشته است.»

و در روایات باب ششم از ابواب میراث، روایتی که بر این مفاد دلالت دارد.

و در روایت نوزده از باب یک از ابواب حدّ زنا، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «تبعید از شهری به شهر دیگر است و امیرالمؤمنین علیه السلام دونفر را از کوفه به بصره تبعید کرد.»

و در روایت سی و یک از باب هفده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «پیوسته امیرالمؤمنین علیه السلام اگر کسی از مسلمانان را تبعید می‌کرد، او را به نزدیک‌ترین شهر مشرکان به اسلام تبعید می‌کرد. حضرت این را بررسی کرد. دیلم نزدیک‌ترین شهر مشرکان به سرزمین اسلام بود.»

و در روایت یکم از باب سی و یک از ابواب حدّ سرقت، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اگر بردۀ فراری از این که به نزد موالیانش برگردد امتناع کند، دست او به دلیل سرقت بریده و سپس کشته می‌شود و مرتد اگر سرقت کند، همچون همین بردۀ فراری است.»

(1)- در بحار، ج 40، ص 290 به نقل از کافی آمده است: «ودخلوا المسجد» یعنی گروه وارد مسجد شدند و این تعبیر مناسب‌تر است- م