منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 542

می‌آید:

در باب بعدی و باب پس از آن، روایاتی که بر این مفاد دلالت دارد.

و در روایت یکم از باب چهارم از ابواب قصاص عضو، این گفته که: «و هر کس که پیامبریِ پیامبرِ مرسلی را انکار و او را تکذیب کند، خونش مباح است. راوی گوید: به امام گفتم: نظر شما چیست؟

کسی که امامی از شما را انکار کند، حالش چگونه است؟ حضرت فرمود: هر کس که امامی را انکار کند، از خدا بیزاری جسته و خداوند از او و دین او بیزاری جسته است؛ بنابراین او کافری است که از اسلام برگشته است؛ چرا که امام از سوی خدا و دین او، دین خداست و هر کس که از دین خدا بیزاری جوید، او کافر و خونش در آن حال مباح است؛ مگر این که بازگردد و به سوی خداوند عز و جل توبه کند.»

باب 3 حکم کودکی که یکی از والدینش مسلمان هستند

1806- 47055- (1) امام صادق علیه السلام دربارۀ بچه‌ای که شرک را بر می‌گزیند- در حالی که همراه پدر و مادر هست- فرمود: «رها نمی‌شود [او را آزاد نمی‌گذارند] و البته این در صورتی است که یکی از پدر و مادرش مسیحی باشد (و دیگری مسلمان).»

بروجری، آقا حسین طباطبایی - مترجمان: حسینیان قمی، مهدی - صبوری، م، منابع فقه شیعه، 31 جلد، انتشارات فرهنگ سبز، تهران - ایران، اول، 1429 ه ق

منابع فقه شیعه؛ ج‌30، ص: 1037

1807- 47056- (2) امام صادق علیه السلام دربارۀ بچه‌ای که به جوانی می‌رسد و مسیحیت را بر می‌گزیند و یکی از پدر و مادرش مسیحی است یا هر دو مسلمان هستند، فرمود: «او را رها نمی‌گذارند و برای پذیرش اسلام او را می‌زنند.»

باب 4 حکم مرتد ملّی

اشاره

کسانی که ایمان آوردند، سپس کافر شدند، بازهم ایمان آوردند، دیگر بار کافر شدند، سپس بر کفر خود افزودند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید و آنان را به راه (راست) هدایت نخواهد کرد.

«1»

(1). نساء 4/ 137.