منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 573

در کنار آب‌ها زندگی می‌کنند/ مردم بیابانی و بادیه نشین). گفتم: آری، دیده‌ام. حضرت فرمود: آیا چنین نیست که نماز می‌خوانند و روزه می‌دارند و حج می‌روند؟ آیا شهادت به لا اله الا الله و به این که محمد صلی الله علیه و آله رسول خداست، نمی‌دهند؟ گفتم: آری، می‌دهند. حضرت فرمود: آنان عارف به عقیدۀ شما هستند؟ گفتم: نه. حضرت فرمود: آنان از نظر شما چگونه‌اند؟ گفتم: هر کس این ولایت شما را نشناسد، او کافر است. حضرت فرمود: سبحان الله! آیا کعبه و اهل یمن و چسبیدن آنان را به پرده‌های کعبه ندیده‌ای؟ گفتم: چرا دیده‌ام؟ حضرت فرمود: آیا آنان به لا اله الا الله و این که محمد صلی الله علیه و آله رسول خداست، شهادت نمی‌دهند و نماز نمی‌خوانند و روزه نمی‌گیرند و حج نمی‌روند؟ گفتم: آری، این گونه هستند. حضرت فرمود: آیا آنان عارفند به عقیده‌ای که شما بر آن هستید؟ گفتم: نه. حضرت فرمود:

شما دربارۀ آنان چه می‌گویید؟ گفتم: هر کس که معرفت نداشته باشد، او کافر است. حضرت فرمود:

سبحان الله! این گفتۀ خوارج است. پس از آن فرمود: اگر بخواهید برای‌تان بگویم. گفتم: من نمی‌خواهم. حضرت فرمود: آگاه که! این برای شما بد است که چیزی بگویید که آن را از ما نشنیده‌اید.

هاشم گوید: من گمان داشتم که حضرت ما را به گفتۀ محمد مسلم بر می‌گرداند.»

ارجاعات

گذشت:

در روایات باب بیست و یک از ابواب مقدمات، روایاتی مناسب این مقام و در بسیاری از روایات باب ششم از ابواب فضیلت نماز .. و باب چهارم از ابواب فضیلت زکات و ... و باب دوم وجوب روزه در ماه رمضان از ابواب فضیلت و باب دوم از ابواب وجوب حج و عمره و باب بیست و یکم از ابواب جهاد با دشمن و باب یکم از ابواب ربا و باب دوازدهم از ابواب نکاح محرم و باب سی‌ام از ابواب نوشیدنی‌ها و ابواب گوناگون دیگر، روایتی که با این باب مناسب است؛ مراجعه کنید و در روایت یکم از باب بیستم از ابواب احکام اولاد، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «کسی که از نسبی- گرچه خُرد و کوچک- بیزاری جوید، به خداوند کفر ورزیده است.» و در روایت دوم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که:

«نفی حسب- گرچه کوچک و خُرد باشد- کفر به خدای بزرگ محسوب می‌شود.»