منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 590

1970- 47219- (10) عبید بن زراره گوید: «از امام صادق علیه السلام پرسیدم: آیا امیرالمؤمنین علی علیه السلام کسی را که حدّ بر او واجب شده است، زندان می‌انداخت؟ حضرت فرمود: نه، مگر سارق را؛ چرا که او را در مرحلۀ سوم پس از آن که دست و پایش را قطع کرده، زندانی می‌کرد.»

ارجاعات

گذشت:

در باب هفتم از ابواب نماز جمعه، روایتی که دلالت داشت امام در قرض و تهمت و گناه، زندانی می‌کرد و در روایت چهارم از باب اول از ابواب حجر، این گفته که: «امیرالمؤمنین علی علیه السلام در مورد بدهی فرمان داد که بدهکار زندانی شود.» و نیز این گفته که: «امیرالمؤمنین علیه السلام دربارۀ مردی که از پرداخت بدهی به طلبکارهایش سرپیچی می‌کند، فرمان داد که زندانی شود.» و در روایات باب پنجم، روایتی که بر این دلالت دارد که بدهکار در مورد بدهی‌اش به زندان می‌افتد و در مورد نفقه ندادن به زن، در صورتی که شوهر توانگر باشد و همسر به زندان می‌افتد، در صورتی که شوهر زندانی شده، زندانی شدن زن را طلب کند و در روایات باب سوم از ابواب ضمان، روایتی که دلالت می‌کند بر این که کفیل زندانی می‌شود تا آن زمان که آن کس را که کفیل او شده، تحویل دهد یا بدهی او را پرداخت کند و در روایت بیستم از باب چهل و چهار از ابواب قضاء، این گفته که: «عمر گفت این پسر را بگیرید و او را به زندان ببرید تا دربارۀ شاهدان بپرسم. پس اگر شهود تعدیل شدند، بر این پسر حدّ افترا زننده را بزنیم.» و در روایت پنجم از باب هشتم از ابواب شهادات، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اگر شاهد به باطل، بازاری باشد، او را به بازارش فرستند و در بازار بگردانند. سپس او را چند روز زندانی کنند. پس از آن آزادش سازند.» و در روایت هشتم از باب پانزدهم از ابواب حدّ زنا، این گفته که: «مردی با خواهرش آمیزش کرده است. حضرت فرمود: یک ضربه با شمشیر بر او زده می‌شود. گفتم: او از این ضربه جان سالم به در می‌برد. حضرت فرمود: برای ابد زندانی می‌شود تا بمیرد.» و در روایت نهم مانند همین روایت و در روایت یکم از باب سی و چهار، این گفته که: «مادرم دست کسی که او را لمس کند، کنار نمی‌زند [یعنی زنا می‌دهد]. حضرت فرمود: او را زندانی کن. او گفت: این کار را کرده‌ام.

حضرت فرمود: مگذار کسی نزد او بیاید. گفت: چنین نیز کرده‌ام. حضرت فرمود: پایش را ببند.»