منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 592

باب- 15 حکم کسی که حرم الهی یا نبوی را نجس کند

اشاره

1971- 47220- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «هر کس در کعبه حَدَثی کند [/ تغوّط کند]، کشته می‌شود.»

ارجاعات

گذشت:

در روایت ششم از باب سی و سوم از ابواب مساجد، این گفته که: «امیرالمؤمنین علیه السلام فردی را دید که در مسجد قصه می‌گوید. او را با شلاق زد و از مسجد دورش کرد.» و در روایات باب یازدهم از ابواب آغاز مشاعر حج و باب بیست و هفتم، روایتی که بر پاره‌ای از مقصود دلالت دارد و در روایت سی و ششم از باب هفتم از ابواب حدّ محارب و مرتد، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «او به منزلۀ کسی است که داخل حرم و سپس داخل کعبه شده و در کعبه حَدَثی کرده است. از کعبه و از حرم بیرون کشیده می‌شود و گردن او را می‌زنند و به جهنم می‌رود.»

باب 16 حکم کسی که گوشت خوک یا مردار یا خون یا ربا می‌خورد و ربا را حلال می‌شمارد

اشاره

1972- 47221- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «مردی مسیحی را که مسلمان شده بود به همراه خوکی که آن را بریان کرده و در شاخه‌های ریحان جا داده بود، نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آوردند. حضرت فرمود: چه چیزی تو را به این کار واداشت؟ آن مرد گفت: من مریض شده بودم، اشتهای به گوشت پیدا کردم. حضرت فرمود:

چرا سراغ گوشت بز نرفتی که جای گوشت خوک را می‌گیرد؟ سپس فرمود: اگر گوشت خوک را خورده بودی، حدّ را بر تو جاری می‌کردم ولی هم اکنون تو را می‌زنم؛ دیگر تکرار مکن. پس از آن، حضرت او را زد تا آن که به خود ادرار کرد.»