- اشاره 1
- [پیش درآمد] 1
- سخن ناشر 2
- مقدمه 3
- ولایت قضائی 3
- اشاره 3
- قضاء (دادرسی) 4
- آیین دادرسی 5
- ساختار و سازمان قضائی 5
- ادلّۀ اثبات دعوی یا جرم 6
- جرائم و مجازات در فقه شیعه 7
- منابع فقه شیعه 8
- 2- محمد بن محمد بن اشعث (؟-؟) 9
- راویان منابع جامع احادیث شیعه 9
- قرن سوم 10
- 4- حسن بن محبوب سراد (149- 224 ق) 10
- 5- ابن قتیبه (213- 276 ق) 11
- 6- برقی (؟- 274 یا 280 ق) 12
- 7- ابراهیم بن محمد ثقفی (؟- 290 ق) 13
- 8- محمد بن حسن بن فروخ صفار (؟- 290 ق) 13
- قرن چهارم 14
- 10- حسین بن سعید اهوازی (300 ق-؟) 14
- 11- ابن اعثم کوفی (؟- 314 ق) 15
- 13- محمد بن مسعود عیاشی (؟- ح 320 ق) 16
- 12- عبداللّٰه بن جعفر حمیری (320-؟) 16
- 14- فرات بن ابراهیم کوفی (؟-؟) 17
- 15- جعفر بن احمد بن علی قمی (؟-؟) 17
- 16- شیخ کلینی (؟- 329 ق) 18
- 17- ابن شعبه (؟-؟) 20
- 18- محمد بن همام اسکافی (258- 336 ق) 20
- 19- کشیّ (؟- 340 ق) 21
- 20- علی بن احمد کوفی (؟- 352 ق) 22
- 21- نعمان بن محمد تمیمی (259- 363 ق) 22
- 22- شیخ صدوق (305- 381 ق) 23
- قرن پنجم 24
- 24- خزّاز رازی (؟- ح 410 ق) 25
- 25- شیخ مفید (336- 413 ق) 26
- 26- سید مرتضی (355- 436 ق) 27
- 27- احمد بن علی نجاشی (372- 450 ق) 27
- 28- شیخ طوسی (385- 460 ق) 28
- 29- ابوالفتح کراجکی (؟- 499 ق) 29
- 31- حسن بن فضل طبرسی (؟- 548 ق) 30
- قرن ششم 30
- 33- تاج الدین شعیری (؟-؟) 31
- 32- عمادالدین طبری- (؟- 553 ق) 31
- 34- احمد بن علی طبرسی (؟-؟) 31
- 36- سید فضل الله راوندی (؟- 570 ق) 32
- 35- عبدالواحد بن محمد تمیمی آمُدی (510- 550 ق) 32
- 37- قطب الدین راوندی (؟- 573 ق) 33
- 39- ابو علی بن طاهر صوری (؟- 585 ق) 34
- 38- ابن شاذان قمی (پس از 509- 584 ق) 34
- 40- ابن شهر آشوب (489- 588 ق) 35
- 41- محمد بن ادریس (543- 598 ق) 36
- قرن هفتم 36
- 44- ابن حاجب (570- 646 ق) 37
- 43- ابن اثیر (555- 630 ق) 37
- 45- سید علی بن طاووس (589- 664 ق) 38
- 46- محقق حلّی (602- 672 ق) 39
- قرن هشتم 40
- 47- علی بن عیسی اربِلی (؟- 693 ق) 40
- 49- شهید اول (734- 786 ق) 41
- قرن نهم 43
- 51- حسن بن سلیمان حلّی (802-؟) 44
- 52- حسن بن ابی الحسن دیلمی (؟- 841 ق) 44
- قرن دهم 45
- 54- ابن ابی جمهور احسائی (840- 912 ق) 46
- 55- محقق کرکی (؟- 937 تا 941 ق) 47
- 56- شهید ثانی (911- 966 ق) 48
- قرن یازدهم 50
- قرن دوازدهم 51
- 59- حرّ عاملی (1033- 1104 ق) 51
- 60- مجلسی ثانی (1037- 1111 ق) 52
- قرن چهاردهم 53
- 62- حاج سید حسین بروجردی (1292- 1380 ق) 54
- تشکر و اعتذار 57
- منابع و مآخذ تحقیق 58
- ابواب قضاء،: کسی که حقّ قضاوت دارد و کسی که ندارد و وظیفۀ قاضی 60
- کتاب قضاء 60
- ارجاعات 74
- میآید: 77
- باب 2 حکم تصدّی منصب قضاوت و امارت توسط زنان 77
- ارجاعات 78
- میآید: 80
- باب 3 عدم صلاحیّت حاکمی که از دیگران نظرخواهی کند 81
- ارجاعات 81
- میآید 81
- باب 4 اقسام قاضی 82
- ارجاعات 87
- باب 5 کراهت همنشینی با قضات جور 88
- ارجاعات 88
- میآید 88
- باب 6 وظیفۀ قاضی در مساعدت به مترافعین 89
- ارجاعات 94
- باب 7 آغازگر طرح دعوی در نزد قاضی 94
- باب 10 عدم حمایت قاضی از مدعی 95
- باب 8 تقدم سخن در دادگاه 95
- باب 9 قاضی سخن اوّل مترافعین را میگیرد 95
- باب 12 قضاوت در مسجد 96
- باب 11 عدم جواز حکم قاضی در حالت خشم، خواب، مستی، گرسنگی و چرت زدن 96
- باب 14 حکم رشوه 97
- ارجاعات 97
- باب 13 حکم قاضی در حالت خوف 97
- ارجاعات 99
- باب 15 درآمد قاضی 100
- باب 16 خسارت اشتباه قاضی 101
- باب 17 حکم قاضی بر پایۀ بیّنه و سوگند 101
- باب 18 آوردن بیّنه برعهدۀ مدّعی و سوگند بر عهدۀ مدّعیٰ علیه 106
- میآید: 106
- ارجاعات 106
- ارجاعات 109
- میآید: 109
- باب 19 شناسایی شهود توسط قاضی 110
- ارجاعات 111
- ارجاعات 112
- باب 21 مدّعی بیّنه اقامه کند، سوگند بر او نیست و ... 112
- باب 20 تغییر شهادت شاهد 112
- میآید: 112
- باب 22 حقّ سوگند دادن منکر توسط مدّعی 113
- ارجاعات 113
- ارجاعات 114
- ارجاعات 115
- باب 23 ثبوت حقّ علیه منکر و میّت 115
- باب 24 حکم دعوی پس از سوگند 116
- ارجاعات 117
- باب 25 عدم سوگند بر منکر در حدود 118
- ارجاعات 118
- باب 27 عدم جواز سوگند به غیر نام خدا 119
- ارجاعات 119
- باب 28 چگونگی سوگند لال 119
- باب 26 عدم سوگند نزد قبر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سوگند نصارا و یهود در کلیسا و کنیسه و ... 119
- ارجاعات 120
- باب 29 استحباب تصدیق مدّعی توسط مدّعیٰ علیه 121
- باب 30 حکم تعارض دو بیّنه 121
- باب 31 حکم قرعه 128
- میآید: 128
- ارجاعات 128
- ارجاعات 135
- باب 32 اختلاف مدّعیٖ و مدّعیٰ علیه در تداخل دو دعویٰ 137
- باب 33 حکم مالی که از محکومٌ علیه به حکم قاضی، برای مدّعی جدا میشود 137
- ارجاعات 138
- باب 34 حکم کیسهای که بین جماعتی پیدا شده و یک نفر ادّعای مالکیت آن را میکند 139
- باب 35 حکم ادّعای بدون بیّنۀ پدر یا غیر او به این که به زن فوت شده، کالایی را داده است 140
- باب 36 جواز مرافعۀ فرزند با پدر 140
- ارجاعات 140
- باب 37 وجوب قتل کسی که به دروغ، علیه رسول خدا صلی الله علیه و آله ادّعا کند 141
- ارجاعات 145
- باب 38 جواز جداسازی شهود توسط قاضی 146
- باب 39 استحباب جدا سازی اصحاب دعوی 150
- باب 40 جواز حکم به ملکیت صاحب ید 155
- باب 41 چگونگی حکم بر غایب 160
- ارجاعات 160
- میآید: 160
- باب 42 عدم جواز حکم بر پایۀ نوشتۀ قاضی دیگر 162
- باب 43 جواز حکم بر مترافعین اهل کتاب 162
- ارجاعات 162
- ارجاعات 163
- باب 44 پارهای از قضاوتهای حضرت علی علیه السلام و پیامبر صلی الله علیه و آله و منصوبین آنها 163
- ارجاعات 177
- کتاب شهادات 178
- باب 1 وجوب پذیرش دعوت به تحمّل و ادای شهادت 179
- باب 2 وجوب اقامۀ شهادت برای اهل سنّت مگر در برخی موارد 184
- ارجاعات 184
- ارجاعات 184
- باب 3 شهادت اختیاری 185
- ارجاعات 186
- باب 4 جواز تصحیح شهادت 186
- باب 6 جواز شهادت بر پایۀ علم 188
- باب 5 شهادت بر قائم مقام وکیل فوت شده در وقف 188
- ارجاعات 190
- میآید: 191
- باب 7 حرمت شهادت به باطل [دروغ] 191
- ارجاعات 194
- باب 8 حکم شاهد به شهادت باطل [دروغ] 195
- میآید: 195
- ارجاعات 196
- میآید: 196
- باب 9 حکم شاهدی که از شهادتش رجوع کند 197
- ارجاعات 198
- میآید: 198
- باب 10 حکم شاهدان به زنا که همه یا برخی از آنان از شهادتشان رجوع کنند و مشهودٌ علیه کشته شود 198
- میآید: 199
- باب 11 حکم موردی که دو شاهد بر طلاق زنی شهادت دهند و او ازدواج میکند و شوهرش طلاق را انکار میکند 199
- ارجاعات 199
- ارجاعات 200
- باب 12 حکم مواردی که شاهدان به سرقت، قتل و زنا شهادت دهند و سپس از شهادت خود برگردند 201
- ارجاعات 202
- باب 13 حکم شهادت زن 202
- ارجاعات 203
- باب 14 حکم شهادت بر مکانی که مالک آن سالها غایب است و ... 203
- باب 15 حکم شهادت دروغ برای احقاق حقّ و حفظ جان و آبروی مومن 205
- باب 16 عدم جواز شهادت علیه تنگدست در فرض بیم از ستم طلبکار بر او 207
- باب 17 حکم شهادت بچهها 208
- باب 18 حکم شهادت بردگان «1» 210
- ارجاعات 210
- باب 19 حکم شهادت زنان 211
- ارجاعات 221
- میآید: 221
- باب 20 حکم شهادت اعضای خانواده علیه یکدیگر 222
- باب 21 حکم شهادت شریک علیه شریک و غیر او 224
- ارجاعات 224
- ارجاعات 225
- باب 22 جواز شهادت وصی برای میّت و وارث و علیه آن دو، مگر در مورد وصیّت 226
- ارجاعات 226
- باب 23 عدم جواز شهادت اجیر برای اجیر کننده 226
- ارجاعات 227
- میآید: 227
- باب 24 شرایط شاهد 228
- ارجاعات 237
- میآید: 238
- باب 26 عدم قبول شهادت زنازاده 239
- باب 25 حکم شهادت بادیهنشینان 239
- ارجاعات 241
- باب 27 حکم شهادت حاجیِ پیش افتاده در سفر حج که به چهار پایش ظلم کرده و نمازش را سبک شمرده است 241
- باب 28 عدم قبول شهادت فقیر متکدّی 242
- ارجاعات 242
- باب 29 عدم قبول شهادت قذف کننده و حدّ خورده شده و جواز شهادت آنها پس از توبه 243
- باب 30 جواز شهادت مسلمانان علیه سایر ملل ولی عکس آن جایز نیست 245
- ارجاعات 245
- میآید: 245
- میآید: 247
- ارجاعات 247
- باب 31 قبول شهادت غیر مسلم بر وصیّت در مورد ضروری 248
- باب 32 حکم شهادت نابینا، ناشنوا و لال 249
- ارجاعات 249
- ارجاعات 250
- باب 33 جواز شهادت بر زن در موردی که شناسایی شود 250
- باب 34 حکم شهادت بر شهادت مرد 251
- ارجاعات 253
- باب 35 قبول شهادت خواجه، ختنه نکرده و ناقص العضو 253
- گذشت: 254
- باب 36 حکم شهادت شهود به حدود ملک 254
- ارجاعات 256
- میآید: 257
- باب 38 اثبات حقِّ مالی به شهادت شاهد مرد و سوگند مدّعی یا به شهادت دو زن و سوگند مدّعی یا به شهادت یک مرد و دو زن 257
- ارجاعات 264
- ارجاعات 265
- باب 39 حکم شهادت دو عادل بر کفر کافر و جادوگریِ جادوگر 265
- ارجاعات 266
- ارجاعات 266
- باب 40 حکم شهادت بعضی از ورثه بر آزادی بردگان مملوکشان 266
- باب 41 حکم کسی که شهادت او را قضاتِ عامه قبول ندارند 266
- ارجاعات 267
- باب 43 حکم شهادت بر گناه، ربا و طلاق برخلاف سنّت 267
- باب 42 قبول شهادت کبوترباز و مسابقه دهنده با این شرط که فاسق نباشند 267
- باب 44 حکم شهادت بر زمینی که چیزی در آن دفن شده است 268
- باب 47 حکم شهادت کسی که به همراه شاهد مورد وثوق، نزد حاکم شهادت میدهد 269
- باب 45 حکم پس گرفتن شهادت 269
- باب 46 حکم شهادت بر شنیدههای گذشته در نَسَب، وفات، وقفها و ... 269
- کتاب حدود و تعزیرات 271
- فصل اول: بابهای احکام عمومی حدود 272
- باب 2 اجرای حدود بر عهدۀ حاکم اسلامی است 282
- ارجاعات 282
- ارجاعات 284
- میآید: 284
- باب 3 کسی که بر وی حدّی است، اجرای حدّ در حقوق الله نکند 285
- میآید: 287
- ارجاعات 287
- باب 4 اجرای حدّ مولا بر بندهاش و اینکه او را به اندازۀ گناهش بدون افراط، تعزیر کند 288
- ارجاعات 290
- ارجاعات 291
- باب 5 وجوب اجرای حدّ بر کافران، اگر آشکارا کار حرامی انجام دهند و از آنان نزد حاکمان مسلمان مرافعه کنند 291
- باب 6 اگر حدّی از حقّ الله نزد امام ثابت شد، اجرای آن واجب است ... 292
- باب 7 پس از رسیدن امام به ثبوت حدّ، کفالت و شفاعت در آن نیست و حکم شفاعت در غیر این صورت 293
- ارجاعات 293
- باب 8 عدم وجوب حدّ بر کسی که از روی جهل، جرم حدّدار مرتکب شود 295
- میآید: 295
- ارجاعات 295
- ارجاعات 297
- باب 9 عدم اجرای حدّ بر کسی که جرم حدّدار مرتکب شود و قبل از مؤاخذه توبه کند؛ 298
- باب 10 عدم اجرای حدّ بر مجنون و نائم 301
- میآید: 302
- ارجاعات 302
- باب 11 عدم حدّ به نفع کسی که حدّی علیه او نیست 303
- باب 12 حکم حدّ مریض، کور، گنگ، کر، مجروح، مستحاضه، حایض، نفساء و حامله 303
- باب 13 شرط بلوغ در وجوب حدّ 307
- ارجاعات 307
- ارجاعات 307
- باب 14 موارد عفو در حدود 309
- میآید: 309
- باب 15 حدّ تازیانه در زمستان و تابستان 312
- باب 16 عدم اجرای حدّ در سرزمین دشمن 314
- باب 17 حکم کسی که علیه خودش به حدّی اقرار میکند 314
- باب 18 حکم کسی که علیه خود به حدّی اقرار و پس از آن، انکار میکند 315
- باب 19 حکم اجرای حدود بر مرتکب جرمهایی که قتل هم از آن است 317
- باب 20 حکم به قتل در بار سوم بر کسی که دو بار حدّ بر او جاری شد و حکم به قتل دربار چهارم بر زانی و زانیه 318
- ارجاعات 318
- باب 21 کراهت جمع شدن مردم برای نگاه کردن به حدّ خورنده 319
- باب 23 حکم ارث بردن حد 319
- ارجاعات 319
- باب 22 حکم حضور انسان نزد کسی که به ظلم تازیانه میخورد یا کشته میشود 319
- باب 24 حکم دفع حدود با شبهه 320
- باب 25 حکم کتک زدن به ناحقّ مسلمان 321
- ارجاعات 321
- میآید: 321
- باب 27 نهی از اجرای حدود در مساجد و حرمها 322
- ارجاعات 322
- باب 28 آمرزش گناهان کبیرۀ حدّدار 322
- باب 26 رویۀ حضرت علی علیه السلام هر جمعه دربارۀ زندانها 322
- فصل دوم: بابهای حدّ زنا، قوّادی، استمنا [خودارضایی] و مباشرت جنسی با حیوان 323
- ارجاعات 329
- ارجاعات 332
- میآید: 332
- باب 2 حکم زانی و زانیه که در عدّۀ طلاق یا پس از آن زنا کنند 332
- باب 3 حکم زنای محصن با کنیز زوجهاش ... 332
- ارجاعات 334
- میآید: 334
- باب 4 تعریف محصن 334
- باب 5 احصان در بردگان 336
- ارجاعات 336
- باب 6 حکم احصان در فرض غیبت هر یک از زوجین 337
- ارجاعات 337
- ارجاعات 339
- میآید: 339
- ارجاعات 339
- باب 8 وقوع احصان و اثبات حکم رجم 339
- باب 7 مقدار مسافت سفری که شخص را از احصان خارج میکند 339
- ارجاعات 341
- باب 9 حکم زنای بالغ با نابالغ 342
- ارجاعات 343
- باب 10 کیفیّت و کمیّت شهادت به زنا 344
- میآید: 344
- میآید: 348
- باب 11 اثبات زنا با چهار بار اقرار 348
- ارجاعات 348
- ارجاعات 349
- باب 12 رجم زن حامله پس از وضع حمل و شیر دادن نوزاد 350
- باب 13 حکم قتل زانی به عُنف 351
- باب 14 حکم زانیهای که با اکراه و اضطرار زنا داد 352
- ارجاعات 352
- ارجاعات 355
- میآید: 355
- باب 15 حکم زانی با محارم 355
- باب 16 حکم کسی که با همسرش در عدّۀ طلاق یا پس از آن، مباشرت جنسی کند 357
- ارجاعات 357
- باب 17 کیفیّت تازیانه زدن در زنا و تبعید زانی 358
- ارجاعات 362
- باب 18 حکم قتل زانی در بار چهارم پس از سه بار تازیانه زدن 363
- ارجاعات 364
- باب 19 حکم کسی که در یک روز چند بار زنا کند 364
- باب 20 حکم زنا با کنیز در مواردی 364
- میآید: 364
- ارجاعات 367
- باب 22 حکم مردی که همسرش را بفروشد 368
- ارجاعات 368
- میآید: 368
- باب 21 حکم زانیه با برده 368
- باب 23 حکم زانیه که فرزند حاصل از زنا را بکشد 369
- ارجاعات 369
- باب 25 حکم مرد نامحرم با زنی زیر یک روانداز 370
- باب 24 حکم زانیه که خود را به شکل کنیز مردی درآورد 370
- باب 26 حکم دو مرد یا دو زن یا یک مرد و زن، چنانچه زیر یک روانداز برهنه باشند 371
- ارجاعات 374
- میآید: 374
- باب 27 حکم بردۀ زانی 374
- میآید: 377
- ارجاعات 377
- باب 28 حکم بردۀ مکاتب 377
- ارجاعات 379
- باب 29 حکم زانی که مدّعی جهل است و حکم ازدواج با زن شوهردار و عدّهدار 379
- باب 30 حکم کسی که صیغۀ عقد با زنی را فراموش و سپس با او آمیزش کند 384
- ارجاعات 384
- باب 31 حکم زنای مرد و زن دیوانه و کمعقل 385
- ارجاعات 385
- ارجاعات 386
- باب 32 حکم زنای مرد مسلمان با زن مسیحی و یهودی 386
- باب 33 حکم زنای مرد یهودی و مسیحی با زن مسلمان 387
- باب 35 حکم کسی که با داشتن زوجۀ مسلمان، با زن کافر ذمّی ازدواج کند ... 388
- باب 34 باز داشتن مادر از ارتکاب زنا و ... 388
- ارجاعات 388
- ارجاعات 389
- ارجاعات 389
- باب 36 حکم شهادت دو مرد و چهار زن بر زنای محصنه 389
- باب 37 حکم زنی که شهادت زنا علیه او داده شود و زنان به بکارت وی شهادت دهند 390
- ارجاعات 391
- باب 38 حکم عدم پرسش از زن زناکار از این که چه کسی با او زنا کرد و حکم او در صورتی که به کسی نسبت دهد 391
- ارجاعات 392
- میآید: 392
- باب 39 چگونگی اجرای حکم رجم 392
- باب 40 حکم زناکار در صورتی که از چالۀ اجرای حکم فرار کند 394
- ارجاعات 395
- باب 41 حکم کسی که در ماه مبارک رمضان زنا کند 395
- ارجاعات 395
- باب 42 حکم کسی که با مردهای، زنا یا لواط کند 396
- ارجاعات 396
- باب 43 حکم کسی که خودارضایی میکند 397
- باب 44 حکم کسی که با حیوان، آمیزش جنسی میکند 398
- ارجاعات 398
- باب 45 حدّ قوّاد 400
- ارجاعات 400
- ارجاعات 401
- فصل سوم: بابهای حدّ لواط و همجنسبازی مردان 402
- ارجاعات 409
- باب 3 حکم مردی که در رختخواب دیگری یافت شودو حکم دو مردی که زیر یک رختخواب یافت شوند 409
- ارجاعات 409
- باب 2 حکم محرمی که پسر جوانی را از روی شهوت ببوسد 409
- میآید: 409
- ارجاعات 410
- فصل چهارم: باب های حدّ مساحقه و همجنسبازی زنان 411
- ارجاعات 411
- باب 2 حکم موردی که مردی با همسرش آمیزش کند، سپس همسرش با دختر باکرهای مساحقه کند و باکره، حامله شود 412
- باب 3 حکم زنی که بکارت دختری را با دستش پاره کند ... 414
- ارجاعات 415
- فصل پنجم باب های حدّ قذف، حکم ناصبی، سابّ نبی صلی الله علیه و آله، امامان و سایر انبیا صلی الله علیه و آله 416
- ارجاعات 423
- باب 2 حکم قذف صغیر به کبیر و برعکس 424
- میآید: 424
- ارجاعات 425
- میآید: 425
- باب 3 گفتههایی که قذف بدان ثابت میشود یا نمیشود 425
- ارجاعات 426
- باب 4 اجرای حدّ قذف، متوقّف بر شکایت صاحب حدّ است 426
- باب 5 حکم کسی که به پسر زنی که زنا داد و اقرار کرد و حدّ بر او جاری شد، قذف کند 427
- ارجاعات 427
- میآید: 427
- باب 7 حکم قاذف به ملاعنه و قاذف فرزند ملاعنه و فرزند مغصوبه و فرزند مستکرهه 428
- باب 6 حکم کسی که پسر زن مسیحی یا یهودی را قذف کند 428
- ارجاعات 429
- ارجاعات 430
- باب 8 حکم موردی که زنی کنیزش را به شوهرش ببخشد و شوهر با او آمیزش کند و زن ابتدا انکار و سپس اقرار به هبه کند 430
- باب 9 حکم قاذفی که حدّ خورده ولی باز هم بر همان مورد قذف کند 431
- باب 10 حکم کسی که بر گروهی افترا زند 432
- ارجاعات 433
- باب 11 حکم شاهدهای چهارگانه که عدالتشان ثابت نشود و حکم شاهدهای سهگانه که شاهد چهارم در دادگاه حاضر نشود 433
- ارجاعات 434
- باب 13 حکم مردی که فرزند و مادرش را قذف کند و حکم فرزندی که پدرش را قذف کند 434
- باب 12 حکم شوهری که زنش را قذف کند یا بگوید که: «من تو را باکره نیافتم.» 434
- باب 14 چگونگی اجرای حدّ قاذف 435
- باب 15 حکم مردی که به همسرش قذف و پس از آن خویش را تکذیب کند 436
- ارجاعات 436
- باب 16 حکم قذف مشرک بر مسلمان و عکس آن و قذف دیوانه 436
- ارجاعات 436
- ارجاعات 438
- باب 17 حکم تقاذف دو نفر 438
- باب 18 حکم سبّ [دشنام] 439
- ارجاعات 442
- باب 19 حقّ مقذوف در بخشیدن قاذف 442
- میآید: 442
- میآید: 443
- ارجاعات 443
- باب 20 عدم سقوط حدّ قذف، با عفو بعضی از وارثان 443
- باب 22 حکم کسی که به دیگری بگوید: با مادرت محتلم شدم 444
- باب 21 حکم کسی که به نسب فرزندی اقرار و سپس آن را انکار کند 444
- ارجاعات 444
- ارجاعات 444
- ارجاعات 445
- باب 23 حکم وجوب قتل ناصبی و دشنام دهندۀ پیامبر صلی الله علیه و آله یا امامان یا سایر پیامبران صلی الله علیه و آله ... 446
- باب 24 عدم حدّ بر کسی که بدون قصد، قذف را مرتکب شود 451
- ارجاعات 451
- باب 26 حکم شوهری که به زنش بگوید: تو در زمانی که مشرک بودی، زنا میدادی ... 452
- باب 28 حکم دو نفر که یکدیگر را دشنام دهند ... 452
- باب 25 حکم کسی که بگوید: یکی از این دو مرد زناکار است 452
- باب 27 حکم کسی که مردی را که در قلمرو کفر و ایمان نمیشناسد، قذف کند 452
- فصل ششم: باب های حدّ مُسکر 453
- ارجاعات 459
- باب 2 حکم تازیانه زدن به شرابخوار 460
- میآید: 460
- باب 3 حکم کسی که در ماه مبارک رمضان شراب بخورد 460
- باب 4 حکم شرابخواری که جاهل به حکم شرابخواری، یا دیوانه بوده است 462
- باب 5 حکم خورندۀ شراب انگور و کشمش که دوبار بر او حدّ جاری شده است 463
- ارجاعات 463
- ارجاعات 465
- باب 6 ثبوت حدّ بر خورندۀ آبجو 466
- ارجاعات 466
- فصل هفتم: باب های حدّ سرقت 467
- ارجاعات 469
- میآید: 470
- باب 2 اندازۀ قطع دست سارق 471
- ارجاعات 474
- باب 3 ادلّۀ اثبات جرم سرقت 475
- ارجاعات 477
- باب 4 حکم اقرار سارق پس از زدن، شکنجه کردن یا ترساندن وی 477
- میآید: 478
- ارجاعات 478
- باب 5 حکم چهار بار سرقت متوالی سارق با فرض اجرای حکم در هر دفعه 479
- باب 6 حکم سارقی که دستش فلج یا به خاطر سرقت یا قصاص قطع شده باشد 488
- میآید: 488
- ارجاعات 488
- باب 7 حکم سارقی که دست چپش به اشتباه قطع شده باشد 489
- ارجاعات 489
- باب 8 شرایط اجرای حکم قطع دست سارق 490
- ارجاعات 492
- باب 9 حکم کسی که خانهای را جهت سرقت نقب زند و ... 492
- میآید: 492
- ارجاعات 493
- باب 10 حکم ربودن مال به طور آشکار 494
- ارجاعات 495
- باب 11 حکم جیببُر 496
- باب 12 حکم کسی که با سند جعلی، مالی را تصاحب کند 497
- ارجاعات 497
- باب 13 مسئولیت مدنی سارق 498
- ارجاعات 499
- باب 14 حکم کسی که الاغی را کرایه و به صاحب آن خیانت کرده است 499
- ارجاعات 499
- میآید: 499
- ارجاعات 500
- باب 15 حکم کسی که آدمربایی کند و او را بفروشد 500
- باب 16 حکم سارق پرنده 501
- باب 17 حکم سارق سنگ و میوه 501
- ارجاعات 503
- باب 18 حکم سارق غنیمت، خرمن و بیتالمال 503
- باب 19 حکم سارق در سال قحطی 505
- ارجاعات 505
- باب 20 حکم مستعیر که عاریه را برنمیگرداند 506
- باب 21 حکم سارق بودن کسانی که زکات، مهریۀ زنان و بدهیشان را نمیپردازند 507
- باب 22 حدّ نبّاش «1» 508
- باب 23 حکم سارقی که پیش از قطع دست، سرقت را تکرار کند 512
- ارجاعات 512
- باب 24 حکم تبعید سارق 513
- باب 25 حکم سارق اجیر 514
- ارجاعات 514
- باب 26 حکم توبه و عفو سارق 515
- میآید: 515
- ارجاعات 515
- باب 28 حکم مهمانی که سرقت کند 516
- باب 27 حکم بردن سارق نزد حاکم 516
- باب 29 حکم سارق غیربالغ 517
- ارجاعات 517
- ارجاعات 521
- باب 30 حکم بردۀ سارق 522
- باب 31 حکم سارق مرتد 523
- میآید: 523
- ارجاعات 523
- ارجاعات 524
- ارجاعات 524
- باب 32 ادلّۀ اثبات سرقت برده 524
- باب 33 شرکت در سرقت 524
- ارجاعات 525
- ارجاعات 525
- باب 34 حکم سارق دیوانه 525
- باب 35 سارقترین سارقان 525
- باب 36 رزق سارقان 525
- باب 38 حکم سرقت در بنی اسرائیل 526
- باب 37 نخستین سارقانی که در اسلام دستشان قطع شد 526
- باب 40 حکم امام زمان (عج) دربارۀ قطع دست بنی شَیْبه 527
- ارجاعات 527
- باب 39 حکم قاتل زناکار محصن و قاطع دست سارق 527
- فصل هشتم: بابهای حدّ محارب و مرتد؛ تأدیب و تعزیر 528
- باب 2 حکم مرتد فطری 537
- میآید: 537
- ارجاعات 537
- ارجاعات 541
- باب 3 حکم کودکی که یکی از والدینش مسلمان هستند 542
- باب 4 حکم مرتد ملّی 542
- ارجاعات 545
- باب 5 حکم زن مرتد 545
- ارجاعات 546
- باب 7 ادلّۀ اثبات کفر و ارتداد 547
- باب 6 حکم مرتد سارق 547
- ارجاعات 573
- باب 8- حکم زندیق، منافق و ناصبی 574
- ارجاعات 576
- میآید: 576
- باب 9- حکم غالیان و فرقۀ قَدَریه 577
- ارجاعات 583
- باب 10 حکم کسی که به پیامبر صلی الله علیه و آله دشنام دهد یا ادعّای پیامبری کند 584
- باب- 11 حکم کسی که برای بت، نماز گزارد 585
- ارجاعات 585
- ارجاعات 585
- باب 12 حکم جادوگر 586
- ارجاعات 586
- باب 14 حکم کسانی که زندانی یا حبس ابد میشوند 587
- باب 13 حکم کسی که به نام خدا تکدّی کند 587
- ارجاعات 587
- ارجاعات 590
- میآید: 591
- ارجاعات 592
- باب- 15 حکم کسی که حرم الهی یا نبوی را نجس کند 592
- باب 16 حکم کسی که گوشت خوک یا مردار یا خون یا ربا میخورد و ربا را حلال میشمارد 592
- ارجاعات 593
- باب- 17 حکم ادب کردن بچه و متعلّم 594
- باب- 18 حکم کسی که دیگری را هُل دهد و او بیفتد و خسارت ببیند 595
- ارجاعات 595
- باب- 19 اندازۀ تعزیر 596
- ارجاعات 596
- باب- 21 حکم کسی که با زنش در حال حیض و روزه، آمیزش جنسی کند 597
- باب- 20 حکم شاهد به شهادت دروغ 597
- ارجاعات 598
- باب- 22 حکم بردۀ مجرم که نیمی از او آزاد است 598
- باب- 23 عدم جواز برای زدن اجیر 598
- باب- 24 مسئولیت مدنی کسی که حیوانی را بکشد یا مال کسی را تلف کند 599
- باب 25 حکم مردی که زوجهاش را بارها طلاق داده است 599
- ارجاعات 599
- مآخذ و منابع جامع احادیث شیعه 600
- قرن سوم 600
- قرن چهارم 601
- قرن پنجم 602
- قرن ششم 603
- قرن هفتم 604
- قرن دهم 605
- قرن نهم 605
- قرن چهاردهم 605
- قرن یازدهم 605
- قرن هشتم 605
- قرن دوازدهم 605
باب- 17 حکم ادب کردن بچه و متعلّم
اشاره
کیفر بدی، مجازاتی است همانند آن و هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خداست؛ خداوند ظالمان را دوست ندارد.
و کسی که بعد از مظلوم شدن یاری طلبد، ایرادی بر او نیست.
«1» 1976- 47225- (1) حمّاد بن عثمان گوید: «به امام صادق علیه السلام دربارۀ ادب بچه و برده گفتم. حضرت فرمود: پنج یا شش [ضربه] و نرمی کن.»
1977- 47226- (2) امام صادق علیه السلام فرماید: «بچههای مکتبخانه لوحهای نوشتۀ خود را جلوی امیرالمؤمنین علیه السلام گذاشتند تا یکی از آنان را اختیار کند. حضرت فرمود: آگاه! که این انتخاب داوری است و ستم در آن به مانند ستم در داوری است! به معلمتان برسانید که اگر بیش از سه ضربه برای ادبتان بزند، از او قصاص میشود.»
1978- 47227- (3) روایت شده که دو بچه که در دستشان دو لوح بود به امیرالمؤمنین علیه السلام نزدیک شدند و گفتند:
«ای امیرالمؤمنین! یکی از ما دو نفر را انتخاب کن. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: ستم در این مورد به سان ستم در داوری و حکم است. شما دو نفر به معلم خود از سوی من بگویید که اگر شما دو نفر را بیش از سه ضربه بزند، او باید در روز قیامت قصاص شود.»
1979- 47228- (4) امیرالمؤمنین علی علیه السلام در روایتی فرمود: «و اما رخصت و جوازی که صاحبش نسبت به آن مختار است، این است که خداوند متعال رخصت داده است که بنده بر ظلمی که میکند، کیفر ببیند.
خداوند متعال فرموده است: کیفر بدی، مجازاتی است همانند آن و هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خداست. «2» و این موردی است که بنده در آن مختار است؛ اگر بخواهد، عفو میکند و اگر بخواهد، کیفر میکند. «3»»
1980- 47229- (5) زرارة بن اعین گوید: «به امام صادق علیه السلام گفتم: خداوند شما را حفظ کند! نظرتان دربارۀ زدن برده چیست؟ حضرت فرمود: آنچه به دست او اتفاق میافتد، چیزی بر او نیست ولی آنچه در آن سرپیچی از تو میکند [تنبیهش] اشکالی ندارد. پرسیدم: او را چه اندازه بزنم؟ حضرت فرمود: سه تا، چهارتا، پنج تا.»
______________________________
(1)- شوری، 42/ 40 و 41
(2). شوری، 42/ 40.
(3). به نظر میرسد که این روایت مربوط به کیفر برده نمیشود و در نتیجه مربوط به این باب نیست بلکه این روایت میگوید اگر به کسی ظلم شد میتواند کیفر و میتواند عفو کند؛ بنابراین جمله رخصّ ان یعاقب العبد علی ظلمه، معنایش چنین است: خداوند رخصت داده است که بنده بر ظلمی که به او میشود، کیفر کند.