منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 87

72- 45318- (36) حمّاد گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ لقمان و حکمتش که خداوند از آن یاد کرده است، پرسیدم. حضرت فرمود: حکمت به لقمان به دلیل حسب، مال، خویشاوندان و قدرت جسمی داده نشد. (تا آن‌که گوید): خداوند- تبارک و تعالی- گروه‌هایی از فرشتگان را هنگامی که روز نیمه شد و چشم‌ها با خواب قیلوله [نیمروز] آرام گرفت، مأمور کرد آنان به گونه‌ای که لقمان بشنود ولی آنان را نبیند، ندا دادند و گفتند: ای لقمان، آیا می‌خواهی که خداوند تو را جانشین در زمین قرار دهد و تو میان مردم حکم کنی؟ لقمان گفت: اگر خداوند متعال مرا به این کار دستور می‌دهد می‌شنوم و اطاعت می‌کنم؛ چرا که اگر او با من چنین کند، خودش کمکم می‌کند و یادم می‌دهد و حفظم می‌نماید. ولی اگر مرا مخیر می‌سازد، من عافیت را می‌پذیرم.

فرشتگان گفتند: ای لقمان، چرا چنین گفتی؟ لقمان گفت: چون حکم میان مردم از سخت‌ترین جایگاه‌های دینی است و از همه بیشتر در فتنه و بلاست و رها می‌شود و کمک نمی‌شود و ستم، او را از هر سو می‌گیرد و صاحبش میان دو چیز است: اگر به‌حق برسد، شایسته است که تن به سلامت ببرد؛ ولی اگر خطا کند، راه بهشت را خطا کرده است و هر کس که در دنیا ذلیل وضعیف باشد، بر او آسان‌تر است که در قیامت حاکم، بزرگ و شریف باشد و هر کس که دنیا را بر آخرت برگزیند، هر دو را از دست داده و زیان کرده است، این که، از بین می‌رود و به آن هم نمی‌رسد. حضرت فرمود:

فرشتگان از حکمت لقمان شگفت زده شدند و خداوند رحمان سخن لقمان را تحسین کرد ...»

ارجاعات

گذشت

در روایت پنجاه و پنج از باب ششم از ابواب آنچه مربوط به بیماری است، فرمودۀ پیامبر صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علی علیه السلام که: «فرشتۀ مرگ آن زمان که برای قبض روح کافر می‌آید، همراهش آهنی از آتش می‌آید که روح کافر را با آن آهن، آتشین می‌کند و جهنم فریاد می‌کشد! امیرالمؤمنین علی علیه السلام راست نشست و گفت: ای رسول خدا، این حدیث‌تان را برای من تکرار کنید. این فرمایش شما دردم را از یادم برد و آیا این بلا به کسی از امّت شما می‌رسد؟ حضرت فرمود: آری، حاکم ستمگر و خورندۀ مال یتیم و شهادت دهندۀ بناحق.»

و در روایت یکم از باب هفتم از ابواب نماز استسقاء، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «و آن زمان که حاکمان در قضاوت ستم کنند، باران از آسمان نمی‌بارد.»

و در روایت بیست و چهار از باب دوازده از ابواب جهاد نفس، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «و آن زمان که ستم در حکم شایع گردد، باران حبس می‌شود.»

و در روایت سی و سه از باب یکم از ابواب معاشرت، فرمودۀ پیامبر صلی الله علیه و آله که: «ده دسته از امّت من جدا جدا محشور می‌شوند و خداوند آنان را از مسلمانان جدا ساخته و صورت‌های‌شان را