منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 94

89- 45335- (16) ابواسحاق همدانی گوید: «چون امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام محمد بن ابی بکر را بر مصر و توابع زیر نظر آن گمارد، نامه‌ای برای او نوشت. (تا آن که گوید): و در یک قضیّه، دو قضاوت گوناگون مکن که کارت لوث می‌شود و از حق منحرف می‌شوی.»

ارجاعات

می‌آید:

در روایت دوم از باب دهم، این گفته که: «چرا مرا در حالی که جنایتی و خیانتی نکرده‌ام، برکنار نمودی؟ حضرت فرمود: من دیدم که سخنت بلندتر از سخن خصم است.»

و در روایت دوّم از باب یازدهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «زبان قاضی پشت دلش است. اگر به نفع اوست، می‌گوید و اگر به ضرر اوست، نمی‌گوید.»

و در روایات باب هفتم از ابواب احکام عمومی حدود، چیزی که مناسب با این باب است.

باب 7 آغازگر طرح دعوی در نزد قاضی

90- 45336- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «زمانی که با طرف خود نزد والی یا قاضی می‌روی، تو در سمت راست او باش؛ منظور حضرت، سمت راست خصم است.»

91- 45337- (2) فقه الرضا علیه السلام: «زمانی که برای حکم نزد حاکمی می‌روی، توجه داشته باش که سمت راست خصمت باشی و اگر دو طرف نزد حاکم بروند و هر کدام از آن دو ادّعایی بر همراهش دارد، در این صورت آن کس که ادّعایی را اول می‌کند، شایسته‌تر از همراهش است که از او شنیده شود. ولی اگر هر دو با هم ادعایی بکنند، حق ادّعا برای کسی است که سمت راست خصمش قرار گرفته است.»