منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 96

باب 11 عدم جواز حکم قاضی در حالت خشم، خواب، مستی، گرسنگی و چرت زدن

96- 45342- (1) امام صادق علیه السلام بیان داشت: «رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس که مبتلای به قضاوت کردن شد، در حالی که خشمگین است، قضاوت نکند.»

متن همین روایت در من لایحضره الفقیه: «رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس که مبتلای به قضاوت شده است، حتماً در حالی که غضبناک است، قضاوت نکند.»

97- 45343- (2) امیرالمؤمنین علیه السلام به شریح فرمود: «در مجلست با احدی درِ گوشی حرف نزن و اگر خشم کردی، برخیز و در حال غضب قضاوت مکن.»

راوی گوید: «امام صادق علیه السلام فرمود: زبان قاضی پشت دلش است. اگر به نفع او باشد، می‌گوید و اگر علیه او باشد، نمی‌گوید.»

98- 45344- (3) رسول خدا صلی الله علیه و آله از این که قاضی در حال غضب، گرسنگی و چرت قضاوت کند، نهی کرد و فرمود: «خداوند- تبارک و تعالی- می‌فرماید: ای فرزند آدم، مرا هنگامی که خشم می‌کنی یاد کن؛ من هم تو را به هنگامی که خشم می‌کنم، یاد می‌کنم؛ وگرنه تو را در میان کسانی که نابود می‌سازم، نابود می‌کنم.»

99- 45345- (4) امیرالمؤمنین علی علیه السلام به رفاعه فرمود: «در حال خشم، خواب و مستی، قضاوت مکن.»

باب 12 قضاوت در مسجد

100- 45346- (1) به امام علی علیه السلام رسید که شریح در خانه‌اش قضاوت می‌کند. حضرت فرمود: «ای شریح، در مسجد بنشین؛ چرا که آن، عدالت بیشتری را بین مردم ایجاد می‌کند و برای قاضی سبک است که در خانه‌اش بنشیند.»

و روایات در این‌باره که پیامبر صلی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه السلام در مسجد قضاوت می‌کرده‌اند، جداً بسیار است.