منابع فقه شیعه جلد 25-30 صفحه 99

و متواضع راه می‌رود. اینان به گونه‌ای هستند که کوه‌ها از جا کنده می‌شوند ولی اینان از جا کنده نمی‌شوند. موسی گفت: خدای من، چه کسانی در سرای پاکی نزد تو می‌آیند؟ خداوند فرمود: کسانی که چشم‌شان به دنیا نیست، اسرار دین را پخش نمی‌کنند و برای قضاوت رشوه نمی‌گیرند؛ حق در دل‌های‌شان جا گرفته و راستی بر زبان‌شان؛ اینان در پوشش و پناه من در دنیا و در سرای پاکی در آخرت نزد من هستند.»

ارجاعات

گذشت

در روایت یکم از باب دهم از ابواب مایکتسب به فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «امّا رشوه در قضاوت، آن کفرورزی به خداوند بزرگ و به پیامبر اوست.»

و در روایت دوّم مانند آن.

و در روایت چهارم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «امّا رشوۀ در قضاوت، آن کفر به خداوند عز و جل است.»

و در روایت ششم و روایت هفتم و روایت هشتم، مانند آن.

و در روایت دهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اگر کسی رشوه بگیرد، مشرک است.»

و در روایت یازدهم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «حرام، بهای مردار (تا آن که گوید): و رشوۀ در قضاوت است.»

و در روایت دوازده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «رشوۀ در حکم، مصداق مال نامشروع است.»

و در روایت سیزده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «مال نامشروع، هفت چیز است ... رشوۀ در قضاوت ...»

و در روایت چهارده، این گفته که: «از امام دربارۀ سحت پرسیدم. حضرت فرمود: آن، رشوۀ در قضاوت است.»

و در روایت پانزده، فرمودۀ پیامبر صلی الله علیه و آله که: «سحت، همان رشوۀ در قضاوت است.»

و در روایت شانزده، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام: «دربارۀ فرمودۀ خداوند عز و جل که: مال حرام فراوان می‌خورند. حضرت فرمود: او همان مردی است که حاجت برادرش را برآورده می‌سازد، سپس هدیه‌اش را می‌پذیرد.»

و در روایت بیست و هفت از باب یک از ابواب پاره‌ای از احکام مردان و زنان نامحرم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «رسول خدا صلی الله علیه و آله مردی را که مردم نیازمند نفع اویند (و در نسخه‌ای نیازمند علم اویند) و او از آنان رشوه می‌خواهد، لعنت کرد.»