منابع فقه شیعه جلد 31 صفحه 227

و در روایت دوم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «دیۀ زن، نصف دیۀ مرد است».

و در روایت سوم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اگر دیه پذیرفتند، حقّ‌شان نیمی از دیۀ مرد است».

و در روایت چهارم، فرمودۀ امام معصوم علیه السلام که: «اگر مردی، زنی را بکشد و خانوادۀ زن بخواهند او را بکشند، باید نصف دیه را به خانوادۀ مرد بدهند».

و نیز در دیگر روایات این باب، روایاتی است که دلالت دارد بر این که دیۀ زن نیمی از دیۀ مرد است؛ ملاحظه کنید.

و در روایت هفدهم از باب یکم از ابواب دیات، این گفته که: «دیه بر صاحبان طلا، هزار دینار است». تا آنجا که گوید: «و دیۀ زن در جان، نیمی از آن است و نیز در موردی که جراحت از یک سوم دیه بگذرد».

می‌آید:

در روایات باب دوم از ابواب دیات اعضاء و باب دوم از ابواب دیات شجاج و جراح، روایتی که بر این مفاد دلالت دارد.

باب 6 حکم مسلمان مقتول در سرزمین شرک

خداوند تعالی می‌فرماید:

هیچ فرد باایمانی مجاز نیست که مؤمنی را به قتل برساند، مگر اینکه این کار از روی خطا و اشتباه از او سرزند و (در عین حال)، کسی که مؤمنی را از روی خطا به قتل رساند، باید یک بردۀ مؤمن را آزاد کند و خون‌بهایی به کسان او بپردازد؛ مگر اینکه آنها خون‌بها را ببخشند و اگر مقتول، از گروهی باشد که دشمنان شما هستند (و کافرند) ولی مقتول با ایمان بوده، (تنها) باید یک بردۀ مؤمن را آزاد کند (و پرداختن خون‌بها لازم نیست) و اگر از جمعیتی باشد که میان شما و آنها پیمانی برقرار است، باید خون‌بهای او را به کسان او بپردازد و یک بردۀ مؤمن (نیز) آزاد کند و آن کس که دسترسی (به آزاد کردن برده) ندارد، دو ماه پی در پی روزه بگیرد. این (یک نوع تخفیف) و توبۀ الهی است و خداوند، دانا و حکیم است. «1»

(1). نساء 4/ 92.