منابع فقه شیعه جلد 31 صفحه 268

باب 29 حکم ضامن بودن دایه نسبت به کودک

اشاره

709- 47949- (1) امام باقر علیه السلام فرمود: «اگر دایۀ قومی فرزند آنان را در حالی که در خواب بوده و روی فرزند غلتیده بکشد، بر دایه در مال خودش دیه است. البته اگر دایگی‌اش از سر عزت‌طلبی و فخر باشد ولی اگر دایگی‌اش از روی فقر و نداری بوده است، دیه بر عاقلۀ دایه است».

710- 47950- (2) از حضرت رضا علیه السلام سؤال شد: «نظر شما دربارۀ زنی که دایۀ قومی بوده و در حالی که در خواب و بچه در کنارش بوده و روی بچه غلتیده و او را کشته است، چیست؟ حضرت فرمود: اگر دایگی‌اش برای قوم برای به دست آوردن فخر و عزّت بوده است، دیه بر او واجب می‌شود ولی اگر دایگی‌اش برای آن قوم به دلیل فقر و نیازش بوده، دیه بر عاقلۀ اوست».

711- 47951- (3) سلیمان بن خالد گوید: «از امام صادق علیه السلام دربارۀ مردی پرسیدم که دایه‌ای را اجیر کرده و فرزندش را به او داده است. فرزند نزد دایه بوده. دایه رفته و دیگری را اجیر کرده. این دایۀ دوم با بچه غایب شده و نمی‌دانیم که با بچه چه کرده است. حضرت فرمود: دیۀ کامل [بر دایۀ اول است]».