منابع فقه شیعه جلد 31 صفحه 306

باب 12 دیۀ گوش

اشاره

783- 48023- (1) ابوعمرو متطبّب گوید: «کتاب فرایض را بر امام صادق علیه السلام عرضه کردم. حضرت فرمود:

امیرالمؤمنین علیه السلام فتوی داد و مردم هم فتاوی ایشان را نوشتند و حضرت آن مکتوب را برای امیران و سرلشکران خویش فرستاد.

بخشی از آنچه در آن مکتوب آمده است، دربارۀ دو گوش است که: اگر یکی از دو گوش بریده شود، دیه‌اش پانصد دینار است و هر اندازه که از گوش قطع شود به همان نسبت محاسبه می‌شود.»

784- 48024- (2) در گوش، قصاص است و دیۀ گوش، پانصد دینار و در نرمۀ گوش، دو سوم دیۀ گوش است و اگر آسیبی به شنوایی بخورد، سنجش آن به همان منوالی است که در سنجش چشم بیان شد. با چیز صداداری برای او ایجاد صوت می‌کنند و شنوایی‌اش اندازه‌گیری می‌شود.

و قسامه هم بر پایۀ همان مقداری است که از شنوایی کاسته شده است؛ همان‌گونه که در مورد بینایی توضیح دادیم.

785- 48025- (3) امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «در گوش، دیۀ کامل است و در هر کدام از آن دو، نیمی از دیه است و در نرمۀ گوش، نیمی از دیه است.»

786- 48026- (4) رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد دو گوش اگر ضربه بخورند و صاف شوند، به دیۀ کامل حکم داد و در هر کدام از آن دو- در صورت خطا- به نصف دیه حکم کرد و اگر از روی عمد باشد، قصاص می‌شود.

787- 48027- (5) امام صادق علیه السلام فرمود: «امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد نرمۀ گوش به یک سوم دیۀ گوش حکم داد.»

788- 48028- (6) امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد نرمۀ گوش به یک سوم دیۀ گوش و در انگشت زائد به یک سوم دیۀ انگشت و در هر طرف بینی به یک سوم دیۀ بینی حکم کرد.

ارجاعات

گذشت:

در باب یکم از ابواب دیات اعضاء، روایتی که بر این مفاد دلالت دارد.