منابع فقه شیعه جلد 31 صفحه 73

باب 4 قتل عمد و شبه‌عمد و قتل خطائی

اشاره

80- 47320- (1) امام صادق علیه السلام فرمود: «قتل عمد آن است که با سلاح یا عصا بزند و از او دست نکشد تا او را بکشد و خطا آن است که قصد کشتن ندارد.»

81- 47321- (2) امام صادق علیه السلام فرمود: «عمد آن است که کسی قصد شخصی کند و با آهن یا سنگ یا عصا یا مشت به او بزند؛ همۀ این موارد عمد است‌و خطا آن است که کسی قصد شخصی می‌کند ولی به غیر او می‌خورد.»

82- 47322- (3) امام باقر یا امام صادق علیهما السلام فرمودند: «قتل عمد هر چیزی است؛ با آن قصد زدن دارد که در این صورت بر او قصاص ثابت است و خطا این است که چیزی را قصد می‌کند ولی به چیز دیگری می‌زند و حضرت فرمود: آن زمان که اعتراف به ارتکاب قتل کند، کشته می‌شود؛ گرچه بیّنه‌ای علیه او نباشد.»

83- 47322- (4) امام صادق علیه السلام فرمود: «اگر مردی دیگری را با خشت یا آجر یا چوب بزند و آن مضروب بمیرد، این عمد است.»

84- 47324- (5) امام صادق علیه السلام فرمود: « [جنایت] عمد آن است که قصد آن را بکند و او را با آلتی که مشابه آن می‌کشد، بکشد و خطا آن است که قصد او کند ولی ارادۀ کشتن او را ندارد و او را با آلتی که مشابه آن نمی‌کشد، می‌کشدو خطایی که شک در آن نیست، این است که قصد چیز دیگری را دارد ولی به او می‌خورد.»