صراط‌النجاة صفحه 104

احتیاطا قضاء کند.

مسأله 427- شخص نماز شب را بر خود واجب کرد

پیش از نصف شب [1] نمی‌تواند کرد، اگر چه خوف بیدار نشدن هم داشته باشد و اگر چنان می‌دانست که وقت تنگ است تیمم کرد و نماز کرد و بعد معلوم شد که وقت باقی است احوط این است که اعاده کند و اگر چهار رکعت کرده بود، مثلا صبح شد، باقی دیگر را تمام کند باکی نیست.

مسأله 428- هر گاه ضعیفه جز لباس نجس پوشیدن چاره ندارد

و نامحرم حاضر است، با همان لباس نماز کند.

مسأله 429- قطع نماز به جهت غیبت یا غنا

یا حرامی دیگر با قدرت [2] جایز و به جهت ضرر کلی [3] مالی واجب است و به جهت ضرر جزئی جایز است.

مسأله 430- هر گاه شخص شک کند که این نماز مغرب [4] است یا عشاء

اگر در رکعت چهارم است به رکوع نرفته، منهدم سازد و مغرب را تمام کند و الّا همان عشاء را تمام کند و احتیاطا هر دو را اعاده کند.

مسأله 431- هر گاه کلمه‌ای، مثلا از حمد یا سوره غلط خوانده شود

و تکرارش منجر به وسواس شود آن قدر تکرار کند تا به شک برسد، آن وقت دیگر تکرار نکند و اگر تکرارش وسواس باشد، به همان قسم اکتفا کند و بگذرد.

[1] (میرزا) یعنی عمل به نذر نیست.الشیخ ألذی یجب أن «1»

[2] (صدر) وجوب قطع با حصول شرایطش از منکر خالی از قوّه نیست. (یزدی) بلکه گاهی واجب است. [3] (میرزا- یزدی) یعنی ضرری که تحمّل آن جایز نباشد. [4] (میرزا) اگر نماز مغرب کرده است باطل است این نماز و مراد صورتی است که نماز مغرب را نکرده است، پس نیّت مغرب کند و به نحوی که مذکور است عمل می‌کند و احتیاط به اعاده را ترک نمی‌نماید.