صراط‌النجاة صفحه 117

فصل 22 در شرایط قرائت و سایر اجزای نماز است‌

مسأله 482- اگر شخص اخلال کند در نماز به حرفی یا حرکت بنایی‌

یا اعرابی یا تشدیدی، یا بدل کند حرفی را، مثل آن که «ذال» را «زا» بگوید یا این که «صاد» را «سین» بگوید یا حرفی را از غیر مخرجش بگوید یا همزه وصل را ثابت بگذارد و همزه قطع را ساقط کند یا اخلال به موالات و ترتیب کند میان آیات و کلمات و حروف، باطل می‌شود نماز، بلکه اقوی [1] و احوط اجتناب از وقف به حرکت و وصل به سکون است و واجب نیست مراعات چیزهایی که از محسّنات قرائت است، مثل تفخیم و ترقیق و مدّ سنت و غیر اینها.

مسأله 483- ادغام کردن تنوین و نون ساکنه به حروف یرملون،

احوط [2] است، خصوص با غنّه‌اش در واو و یا ، و کسی که قرائت را درست نداند واجب است یاد گیرد نزد اهلش، اگر چه به جماعت ممکن شود نمازش، مگر کسی که ممکن نشود او را درست کردن، مثل لال، امّا اگر می‌تواند درست کند و وقت تنگ شده باشد و درست نشده احوط اقتدا کردن است و اگر ممکن نشود بدل بیاورد از هر آیه دیگر که بداند یا ذکری بخواند به تفصیلی که در مقام خودش ثابت است.

[1]- (یزدی) بلکه احوط. (خراسانی) اقوائیت معلوم نیست. [2] (یزدی) لکن واجب نیست.