صراط‌النجاة صفحه 126

بعد از فضیلتش تا آخر وقت و وقت اجزایی ظهر یک وقت است بعد از فضیلتش تا آخر وقتش.

مسأله 506- وقت مختص مغرب اوّل مغرب است‌

تا به قدری که نماز مغرب بشود و بعد مشترک می‌شوند با عشاء تا به قدر نماز عشا مانده نصف شب شود آن وقت مختص نماز عشا است بلی این وقت اختیاری است.

مسأله 507- وقت اضطراری آن که به جهت عذر باشد به قدر نماز عشا است‌

تا طلوع صبح صادق و آن وقت مختص نماز عشا می‌شود.

مسأله 508- وقت فضیلت مغرب اوّل مغرب است تا سرخی مغرب بر طرف شود

و آن وقت، اوّل فضیلت عشا است تا ثلث شب.

مسأله 509- وقت اجزایی عشا دو وقت است:

یکی پیش از فضیلتش و یکی بعد از فضیلتش تا آخر وقتش و وقت اجزایی مغرب یک وقت است بعد از فضیلتش تا آخر وقتش.

مسأله 510- وقت فضیلت نماز صبح اوّل صبح صادق است‌

تا سرخی مشرقیّه ظاهر شود و بعد وقت اجزایش است تا طلوع آفتاب.

مسأله 511- اگر از برای هر نمازی مقدار یک رکعت از وقتش باقی باشد

باید مشغول شوند، به قصد ادا یا قربت مطلقه.

مسأله 512- باید کسانی که عذر ندارند، علم به وقت داشته باشند

و مشغول نماز شوند و اقوی آن است که به شهادت عدلین اکتفا [1] می‌توان کرد و به اذان مؤذن اکتفا نمی‌توان کرد، اگر چه عادل [2] و عارف به وقت هم باشد.

مسأله 513- صاحبان عذر، مثل کور یا غیره یا آن که مانع در هوا باشد،

مثل ابر، به مظنّه اکتفا می‌توان کرد، اگر چه احوط [3] و افضل تأخیر است تا علم حاصل

[1]- (صدر) احوط اکتفا نکردن است. [2] (یزدی) جواز اکتفا به اذان عادل عارف، خالی از قوّت نیست. [3] (یزدی- خراسانی) این احتیاط ترک نشود.