صراط‌النجاة صفحه 127

شود و اگر ظاهر شود خطای شخص و تمام نمازش در غیر وقت شده اعاده کند و اگر چیزی از نمازش در وقت شده اگر چه همین سلام واجب باشد، صحیح است.

مسأله 514- با شک به دخول وقت بلکه ظن‌ّ غیر معتبر و نسیان به وقت،

نماز باطل است اگر چه بعضی هم در وقت شده باشد و غافل به مراعات وقت که بعد از نماز ملتفت شود، پس اگر تمام نمازش در وقت واقع شده صحیح است و هم چنین جاهل به حکم، اگر به قصد قربت نماز را به جا آورده باشد.

مسأله 515- اگر در بین نماز بفهمد غافل و وقت معلوم نباشد بر او،

اعاده کند.

مسأله 516- افضل آن است که هر فریضه را در اوّل وقت فضیلت آن به جا آورند،

مگر نماز عصر روز جمعه و روز عرفه که مستحب است زود بعد از نماز ظهر به جا بیاورند و مستحب است تأخیر نماز مغرب و عشا تا حاج به مشعر رسند و یا به جهت گرما یا عذری دیگر تا حضور قلب حاصل شود و یا کسی که منتظر جماعت باشد یا صائمی که نفسش با او در منازعه باشد یا کسی که دیگران منتظر آن باشند یا مستحاضه کثیره که به یک غسل دو نماز کند در وقت فضیلت، یا مربّیه طفل به جهت شستن یک مرتبه جامه‌اش را در شبانه روزی، یا کسی که دفع بول و غایط کند به خود یا کسی که نماز قضاء دارد [1] تا آخر وقت یا کسی که نافله گزار است، پس تأخیر اینها مستحب [2] است.

مسأله 517- کسی که عذر دارد و به امید بر طرف شدن عذر است،

واجب است بر او تأخیر نماز [3] از اول وقت آن.

[1]- (میرزا- یزدی) و مشغول هم باشد.

[2] (صدر) استحباب در بعض آن چه ذکر شده است معلوم نیست. [3] (میرزا- یزدی) در تیمم، واجب نیست تأخیر.