صراط‌النجاة صفحه 135

است بر او حال اقتدا، مثل سکوت و غیره، احتیاط این است که یا قصد فرادی کند و یا عدول به مستحبّی کند، اگر قضاء یقینی [1] ندارد تمام کند یا قطع کند مستحبی را پس از آن اقتدا کند.

مسأله 541- هر گاه مأموم عمدا پیش از امام سر از رکوع یا سجود بر دارد

و باز بر گردد عمدا به جهت متابعت، نمازش باطل است، بلکه دور نیست بطلان اگر بر گردد سهوا و زیادتی رکن شود.

مسأله 542- اقوی استیناف نماز است در صورتی که رکوع کند مأموم عمدا پیش از امام،

‌در حالتی که امام مشغول قرائت باشد و هم چنین اگر مأموم پیش از خواندن [2] ذکر رکوع عمدا سر از رکوع بر دارد، استیناف کند نماز [3] را.

مسأله 543- سزاوار این است از برای مأموم در نماز جهریّه که صوت یا همهمه امام را می‌شنود،

سکوت در قرائت کند، بلکه احوط [4] از برای او این است که با طمأنینه باشد در حال قرائت امام.

مسأله 544- هر گاه شخص بداند که اگر اقتدا کند حمد را تمام نمی‌تواند کرد،

احوط این است که صبر کند [5] تا امام به رکوع برود، اواخر رکوع امام تکبیر بگوید و به رکوع رود.

مسأله 545- هر گاه شخص در نماز نافله باشد که جماعت بر پا شود

و بترسد از فوت یک رکعت اول جماعت، مستحب است از برای او قطع نافله، هر چند پیش از تکبیر گفتن امام باشد.

مسأله 546- دور بودن مأموم از صفی که می‌خواهد بعد از اقتدا به آن ملحق شود

[1]- (یزدی) بلکه مطلقا. [2] (یزدی) یعنی خواندن خودش.

[3] (صدر) در هر دو صورت نماز را تمام کند و بعد از آن اعاده نماید. [4] (یزدی) این وجوب احتیاط معلوم نیست.

[5] (صدر) لازم نیست صبر کند تا اواخر رکوع.