صراط‌النجاة صفحه 138

رکوع رود، او هم برود و اگر فراموش کرد، هر جا که به خاطرش آید بخواند هر چه می‌رسد و اگر در بین خواندن، یک جایی صوت امام را بشنود بخواند ضرر [1] ندارد و اگر عمدا هم نخواند ضرر ندارد و اگر بشنود صوت امام را گوش کند و اگر اخفاتی باشد ذکری بگوید و اولی سبحان اللّه گفتن است و قرائت خواندن مکروه است.

مسأله 560- نماز نافله را می‌توان قطع کرد

و فریضه را به جماعت اقتدا کرد و هر گاه شخص فریضه را فرادی کرد می‌تواند باز مستحبا به جماعت اقتدا کند، بشرط [2] آن که قضاء یقینی بر ذمّه نداشته باشد.

مسأله 561- مأموم در غیر رکعت اولش هم چنان می‌دانست که به رکوع می‌رسد که امام راست شد،

خود رکوع رود و در سجده به امام برسد، اگر چه در سجده دویّم هم باشد و هم چنین است در رکعت اول اگر در حال قیام امام تکبیر بگوید و احوط [3] در این صورت قصد فرادی یا بعد از اتمام اعاده است.

مسأله 562- اگر پیش از امام سهوا سلام واجب را گفت،

احوط [4] این است که بعد از امام باز بگوید و دو سجده سهو قربة إلی اللّه به جا بیاورد و اگر عمدا گفت بی قصد انفراد احتیاطا [5] نماز را اعاده کند.

مسأله 563- هر گاه در مسجدی وارد شوی که یک امام راتب دارد نه متعدد [6]

و در نماز باشند یا فارغ شده باشند و در تعقیب باشند و تو خواهی فرادی نماز کنی و

[1]- (میرزا- یزدی) احوط آن است که همین که صوت امام را شنید فی الجمله، ترک کند قرائت را بالمرّة.

[2] (صدر) رعایت این شرط لازم نیست. [3] (یزدی) این احتیاط ترک نشود. (شیرازی) این احتیاط در هر دو صورت ترک نشود. [4] (یزدی) لکن واجب نیست. [5] (یزدی) لکن واجب نیست. [6] (یزدی) بلکه مطلقا.