صراط‌النجاة صفحه 140

بعد معلوم شد که سجده دویّم امام بوده، سجده دیگر [1] به جا آورد و بعد از اتمام احتیاطا نماز را اعاده کند.

مسأله 568- مأموم شش تکبیر افتتاحی را‌

پیش از تکبیر امام می‌تواند گفت.

مسأله 569- هر گاه شخص وارد بر جماعت یومیّه شود و نداند که چه نماز است،

قضاء است یا ادا، جهریّه است یا اخفاتیّه، اقتدا کند ضرر ندارد.

مسأله 570- هر گاه شخص نماز مغربش را به عشا اقتدا کرد

و در قیام شک کرد که این رکعت سیّم است یا چهارم، صبر کند تا امام به رکوع رود و دو سجدتین را به جا بیاورد تا معلومش شود، ضرر ندارد.

مسأله 571- نماز آیات را هر یک به دیگری اقتدا می‌توان کرد

و لازم نیست که امام اعلام کند مأمومین را که چه نماز است، اما اگر به رکوع اول نرسید، درک رکعت نکرده صبر کند تا رکعت دیگر هر گاه امام بعض سوره را که بنا داشت فراموش کرده بخواند به رکوع رفت، مأموم قصد فرادی کند و حمد و سوره بخواند و اما بعد از رکوع پنجم «سمع اللّه» و تکبیر مستحب است و هر نمازی که فوری است، مثل زلزله ما دام العمر فوریتش باقی است و لهذا اداست و از برای میت اگر به جا بیاورند این نماز را به نیت قربت کفایت می‌کند.

مسأله 572- شخص در ذکر رکوع است،

شک می‌کند که امام در رکوع بود، رسیدم یا نه، اعتبار ندارد شکّش و با جماعت است.

مسأله 573- حایل از برای اهل جماعت میان مردان و زنان،

ضرر ندارد.

مسأله 574- شخص عادل دشنام به مؤمنی دهد،

فاسق [2] می‌شود و اما اگر توبه کند باز عادل است.

مسأله 575- مأموم پیش از امام تکبیر گفت بعد ملتفت شد

یا عدول به فرادی یا

[1]- (یزدی) اکتفا به همان سجده کند و اعاده نماز واجب نیست. (صدر) بلکه البته سجده دیگر بیاورد.

[2] (صدر) یعنی به غیر غرض صحیح.