صراط‌النجاة صفحه 147

کردن مأموم احوط [1] است در صورتی که رکن نباشد و الّا قصد فرادی لازم است.

مسأله 609- هر گاه شخص، به جماعت نماز کرد و قضاء بر ذمّه خود [2] نمی‌داند

می‌تواند امامت کند برای کسانی که نماز نکرده‌اند.

مسأله 610- مستحب است که صفهای جماعت راست باشند

‌به محاذی کتفهای مأمومین و طولانی‌تر بودن صف بعد که متّصل باشند به صف پیش ضرر ندارد.

مسأله 611- مستحب است که تا امام «قد قامت الصلاة» گفت مأمومین بر خیزند

و اهل فضل را در صف اول جای دهند.

مسأله 612- مکروه است تنها ایستادن‌

‌در صورتی که میان صف خالی باشد، بلکه می‌باید در آن مکانی که خالی می‌باشد بایستد و مکروه است مشغول نافله شدن وقتی که امام قد قامت الصلاة گفت و شنوانیدن به امام اذکار خود را، و مستحب است که امام بشنواند به مأمومین اذکار خود را.

[1]- (یزدی) لکن واجب نیست.

[2] (صدر) می‌تواند، اگر چه قضاء بر ذمّه خود بداند، چنانچه گذشت. (یزدی) اگر بداند هم می‌تواند.