صراط‌النجاة صفحه 148

فصل 32 در احکام مسافر است‌

مسأله 613- مسافر باید قصد طی کردن هشت فرسخ متّصل داشته باشد،

یا چهار فرسخ رفتن و چهار فرسخ بر گشتن در یک روز [1] یا در یک شب یا به قسمی که شب فاصله نشود و هر گاه در بین چهار فرسخ شبی فاصله بشود، احتیاط جمع است مگر آن که قصد ماندن ده روز تمام کند، پس اتمام معین است.

مسأله 614- امّا حد فرسخ، سه میل است،

هر میلی چهار هزار ذراع است و هر ذراعی به کلفتی بیست و چهار انگشت و هر انگشتی به کلفتی هفت جو و هر جوی به کلفتی هفت مو از موهای وسط یابو است، هر گاه از این مسافت چیزی کمتر باشد یا شک یا مظنّه در مسافت باشد، نماز تمام است بلی در صورت مظنّه، احوط جمع است و اگر ممکن شود تحصیل علم بدون عسر و حرج، احوط [2] وجوب تحصیل است.

مسأله 615- اگر در اثنای راه بفهمد که مسافت هست اگر چه باقی مانده راه به قدر مسافت نباشد

قصر [3] کند و ابتدای مسافت از بلدهای کوچک یا متوسّط از

[1]- (خراسانی) علی الاحوط، اگر چه اکتفا به قصد مراجعت از ده روز است. [2] (خراسانی) احتیاط لازم نیست.

[3] (صدر) احوط جمع است.