صراط‌النجاة صفحه 156

رکعتی و یک دو رکعتی به قصد ما فی الذمه بکند.

مسأله 650- هر گاه چند نفر یک نماز میت را اجیر شوند،

اگر بدانند ترتیب را باید ترتیب بکنند و واجب نیست تقدیم قضاء خود را بر ادای خود لکن اگر یک قضاء بر ذمه داشته باشد یا قضاء آن روز یا آن شب بر ذمه باشد و دیگر قضاء بر ذمه نباشد یقینا احوط [1] مقدم داشتن آنست بر ادا.

مسأله 651- ترتیب در غیر قضاء یومیه‌

نیست.

مسأله 652- اجیر از برای صوم و صلاة،

باید عادل دانست [2] او را.

مسأله 653- نماز قضائی که ترتیبش را نمی‌داند

[3] اگر چند ظهر پی در پی بکند هم چنین چند عصر یا چند مغرب یا چند عشا یا چند صبح، ضرر [4] ندارد و اگر یک شبانه روز تمام نشده که شبانه روز دیگر شروع کند هم ضرر ندارد، بشرط آن که نداند شبانه روز به تعاقب هم فوت شده و الّا شبانه روز را تمام کند بعد شروع کند به شبانه روز دیگر.

مسأله 654- اگر ترتیب [5] را نمی‌داند، می‌خواست نماز ظهر را مثلا مشغول شود،

مشغول به عصر شد عدول بکند و اگر بداند ترتیب را، عدول کند به سابق.

مسأله 655- نماز قضاء یقینی بر ذمّه شخص باشد،

احوط [6] ترک نماز مستحبی است و مستحبات دیگر را ضرر ندارد به جا آورد.

مسأله 656- هر گاه شک دارد که اگر سوره بخواند نمازش قضاء می‌شود یا نه‌

[1]- (یزدی) این احتیاط واجب نیست. [2] (یزدی) لکن عدالت شرط صحت نماز نیست، پس علم به اتیان کفایت می‌کند به خبر غیر عادل هم، (نجفی) یا آن که بر وجه صحیح به جا آورد. (خراسانی) یا آن که بداند به جا می‌آورد او را. [3] (نجفی) و تکلیف به تحصیل آن هم نداشته باشد. [4] (میرزا- یزدی) به شرط آن که مخالفتش با واقع نیز معلوم نباشد. [5] (نجفی) و مکلف به ترتیب هم نباشد.

[6] (صدر) گذشت که این احتیاط لازم نیست [حاشیه مسأله 644].