صراط‌النجاة صفحه 157

باید [1] سوره را بخواند. [2]

مسأله 657- هر گاه شخص احتمال می‌دهد که قضاء بر ذمّه‌اش هست،

می‌تواند که به نیّت قربت به جا آورد قضاء را و قربت، یعنی رضای خدا هست در به جا آوردن این عمل و هم چنین هر عبادتی به قصد قربت [3] کفایت می‌کند و مراد به آن در همه جا همین است که ذکر شد.

مسأله 658- هر گاه شخص احتمال بدهد عیبی و نقصی در نماز خودش،

یا در نماز غیر و به قصد ما فی الذّمه از برای خود یا از برای غیر که میّت باشد تبرّعا به جا آورد مستحب [4] است و هم چنین است روزه و واجبات دیگر.

مسأله 659- شخص که نماز قضاء دارد باید قصد و عزم [5] قضاء کردن داشته باشد

و اگر عزم [6] نداشته باشد معصیت کار است و نماز قضاء یقینی اگر بر ذمّه دارد، اجیر غیر نشود بنا بر احتیاط. [7]

مسأله 660- شخص نماز قضاء خود و والدین هر دو [8] بر ذمّه دارد،

هر یک را مقدّم دارد مخیّر است.

[1] (یزدی) اگر خوف فوت نماز را داشته باشد باید نخواند. [2] (میرزا) این مسأله)ألذی یجب أن «1» تفصیلی دارد، تفصیلش این است که اگر اماره باشد که منشاء خوف فوت نماز به خواندن سوره باشد، سوره را ترک کند و الا سوره را بخواند.

[3] (صدر) حقیقت نیت، اراده نمودن عبادت است بر وجهی که ممتاز شود از غیر آن عبادت به قصد بندگی جناب احدیّت. [4] (نجفی) استحباب شرعی مشکل است. [5] (خراسانی) حکم هر دو مسأله گذشت. [حاشیه مسأله 637 و مسأله 638] [6] (یزدی) عزم بر نکردن هم داشته باشد.

[7] (صدر) گذشت که اگر مشغول است می‌تواند بخواند. [حاشیه مسأله 637] (یزدی) گذشت عدم وجوب این احتیاط. [8] (خراسانی) نماز والده بر ولد واجب نیست، اگر چه احوط است.