صراط‌النجاة صفحه 160

هفتم: شک در میانه چهار و پنج و شش در حال قیام، فرو می‌نشینی و بنا را بر چهار می‌گذاری و تمام می‌کنی و بعد دو رکعت نشسته و دو رکعت هم ایستاده به جا می‌آوری، اما اوّل دو رکعت ایستاده را به جا می‌آوری.

هشتم: شک در میانه پنج و شش در حال قیام، فرو می‌نشینی و بنا را بر چهار می‌گذاری و تمام می‌کنی و بعد دو سجده سهو واجب به جا می‌آوری.

مسأله 662- در این شک و شکهایی که در حال قیام فرو نشینی بعد از تلافی و تدارک،

‌از برای بحول اللّه بی‌جا و قیام بی‌جا و تسبیحات بی‌جا اگر گفته بودی هر یک دو سجده سهو احتیاطا [1] به جا می‌آوری.

مسأله 663- در هر یک از این شکها،

اوّل فکر کن به قسم مذکور، اگر علم یا مظنّه‌ات به جایی، یعنی به طرفی نرفت، به طریق مذکور عمل کن و الّا به علم یا مظنّه [2] عمل کن.

مسأله 664- نماز احتیاط- چه نشسته و چه ایستاده- بعد از نیّت و تکبیر، حمد تنها بخوان،

آهسته [3] و قنوت ندارد و باقی اجزای دیگرش را مثل نماز تمام کن.

مسأله 665- هر گاه بعد از محل، شک کند،

مثل آن که در تشهّد شک کند که شک بعد از سجدتینم شک سه و چهار بود یا آن که شک سه و چهار و پنج بود مثلا، بنا را بر شک حالا گذارد و تلافیش را به جا آورد.

مسأله 666- هر گاه در رکعت چهارم شک کند که شک سابقم دو و سه بود،

‌بعد از سجدتین بود یا پیش از سجدتین، بعد از سجدتین قرار دهد.

مسأله 667- هر گاه شک کند بعد از نماز که شکّم موجب یک رکعت نماز احتیاط بود یا دو رکعت ایستاده،

احوط این است که هر دو را به جا بیاورد و نماز را اعاده کند.

[1]- (میرزا) از برای قیام بی‌جا وجوب خالی از قوت نیست و از برای ما عدای این، احتیاط خوب است. (یزدی) از برای قیام بی‌جا وجوب خالی از قوت نیست و از برای ما عدای این، احتیاط خوب است، بلکه ترک نشود. [2] (خراسانی) حکم عمل به ظن گذشت. [حاشیه مسأله 661]

[3] (صدر) حتی در بسم اللّه علی الاحوط.