صراط‌النجاة صفحه 163

«وحده لا شریک له» احتیاطا [1] «و اشهد ان‌ّ محمدا عبده و رسوله، اللّهم‌ّ صل‌ّ علی محمّد و آل محمّد، السّلام علیکم» به زیادتی «و رحمة اللّه و برکاته» احتیاطا.

مسأله 678- مظنّه در نماز، حکم علم [2] دارد

و مظنّه بعد از نماز، حکم شک دارد، امّا احتیاط ترک نشود.

مسأله 679- هر گاه شخص بعد از نماز سجده سهو را فراموش کرد،

هر وقت به خاطرش آمد به جا آورد و اگر در نماز باشد بعد از نماز به جا آورد و اگر وضو ندارد وضو بسازد.

مسأله 680- هر گاه شخص در بین نماز شک کند که نماز ظهر است مشغول است یا عصر،

ظهر حساب [3] کند.

مسأله 681- غیر از پنج موضع که سجده سهو واجب است،

دیگر هر زیادتی و کمی که سهوا در نماز اتّفاق افتد، سجده سهو احتیاط [4] است حتّی «اس» السّلام یا گفتن «بس» و هم چنین زیادتی از کار مستحبی سهوا هم، پس هر گاه در حال بر خواستن یا بعد از سجده دویّم، مثلا به خیال بعد از سجده اول گفت: استغفر اللّه را بعد از نماز دو سجده سهو احتیاطا به جا آورد و هم چنین است هر ذکر مستحبی از اجزای نماز که سهوا بی‌جا گفته شود، اما زاید و نقصان که سجده سهو می‌خواهد احتیاطا از روی سهو است نه عمد، اما تسبیح اربعه بی‌جا سه مرتبه هم یک مرتبه سجده سهو می‌خواهد، اما سلام [5] هر سلامی یک مرتبه و حمد بی‌جا یک مرتبه و سوره هم یک مرتبه و یک «اس» بی‌جا هم یک مرتبه می‌خواهد و هم چنین است افعال نماز.

[1]- (صدر) به زیادتی «اشهد إن محمدا رسول اللّه» بعد از شهادت به توحید و خواندن مجموع به قصد قربت مطلقه. [2] (یزدی) در رکعات.

[3] (صدر) اگر در وقت مشترک باشد. [4] (میرزا- یزدی) مگر قیام، چنانچه گذشت [حاشیه مسأله 676]. [5] (نجفی) بنا بر احتیاط.