صراط‌النجاة صفحه 166

مسأله 694- باید نماز احتیاط را بعد از تکبیر، حمد تنها آهسته [1] بخواند

و قنوت و اذان و اقامه ندارد و رکوع و سجود و تشهّد و سلامش مثل نماز است.

مسأله 695- هر گاه بعد از بنای شک، سلام داد و بعد از سلام فهمید ناتمامی نمازش را،

بدون منافی ناتمامی را تمام کند و اگر بفهمد تمام بودن نمازش را، تلافی نمی‌خواهد.

مسأله 696- اگر بفهمد بعد از دو رکعت نماز احتیاط که اصل نمازش سه رکعت بوده،

احتیاطا یک رکعت چهارم را به جا آورد با سجده‌های سهو و احتیاطا [2] نماز را اعاده کند.

مسأله 697- اگر بعد از نماز بفهمد مطابق بودن نماز احتیاط را با اصل نمازش،

احوط و اولی اعاده نماز است.

مسأله 698- تشهّد و سجده فراموش شده،

مثل تشهّد و سجده نماز است، پس هر گاه در بین تشهّد جزئی از آن فراموش شود، بعد اگر ملتفت شود، اگر منافی عمدی و سهوی سر نزده، به جا بیاورد آن جزء و ما بعدش [3] را و اگر منافی سر زده، احتیاطا تشهّد را بخواند و نمازش را هم اعاده کند.

مسأله 699- اگر نماز احتیاط و تشهّد و سجده سهو هر سه را باید به جا بیاوری،

سجده سهو را مؤخّر دارد آنها را، احوط تقدیم رکعت احتیاط است بر تشهّد.

مسأله 700- اگر تشهّد و سجده بر ذمّه باشد،

هر یک را که مقدم بوده مقدم دار، بنا بر احتیاط شدید و اگر ندانی تقدیم و تأخیر هر یک را، احوط این است که تقدیم داری هر یک را با تأخیر دیگری، یعنی تکرار کنی و نماز را اعاده کنی.

مسأله 701- اگر هم چون می‌دانست که تشهّد مقدم بوده،

ابتدا به آن کردی بعد معلوم شد خلاف بوده، احوط این است که اعاده کنی به قسمی که ترتیب حاصل

[1]- (صدر) حتی بسم اللّه را، بنا بر احتیاط، چنانچه گذشت [حاشیه مسأله 664] [2] (یزدی) لکن واجب نیست. [3] (شیرازی) و ما قبل را اگر موالات بین اجزاء تشهد بهم خورده.