صراط‌النجاة صفحه 172

مسأله 732- اگر صوم غیر معیّن را به ریا فاسد کند

و قبل از زوال خواهد تجدید نیّت کند، صحیح نیست.

مسأله 733- محل نیّت روزه مندوب‌

تا قبل از غروب است.

مسأله 734- اگر صبح کند یوم الشک را به نیت افطار

تا قبل از زوال، اگر مفطری به جا نیاورده نیت روزه کند و بعد از زوال اگر عالم شد امساک کند وجوبا و بعد قضاء بگیرد.

مسأله 735- اگر روزی از رمضان را عصیانا قصد افطار داشته باشد

و مفطری به عمل نیاورده، قبل از زوال اگر چه توبه کند فاسد است صومش [1] علی الاحوط [2] و اگر در بین روز قصد کند که روزه نمی‌باشم باطل می‌شود صومش، اگر چه گمان کرده باشد فساد صوم خود را.

مسأله 736- اگر قصد کند فساد صوم خود را در زمان بعد،

باطل بودنش خالی از قوت نیست و احتیاط آن است که روزه را سر رساند و قضایش را بگیرد.

مسأله 737- اگر قصد کند که امساک می‌کنم از جمیع مفطرات‌

و تمام مفطرات را نشناسد، ضرر ندارد، مگر این که قصد کند که امساک می‌کنم از جمیع مفطرات مگر از جنابت یا ارتماس، مثلا صحیح نیست روزه‌اش، و کسی که روزه واجبی بر ذمّه دارد جایز نیست روزه مستحبی بگیرد.

مسأله 738- هر گاه فراموش کرد قضاء را، مثلا و مستحبی را گرفت،

ضرر ندارد و اگر بعد از ظهر به خاطرش بیاید، قطع کند و اگر پیش از ظهر باشد، عدول به قضاء جایز است.

مسأله 739- باید دانست که در صوم، دیگر عدولی [3] نیست‌

نه واجب، به واجب

[1]- (صدر) مراد قصد افطار در بین روزه است بعد از دخول در صوم و اگر از اول صبح قصد افطار داشته باشد فاسد است، بلا اشکال. [2] (یزدی) بلکه اقوی. [3] (میرزا) مگر در یوم الشک، هر گاه قبل از ظهر دانست که از رمضان است و قصد غیر رمضان کرده عدول به رمضان می‌نماید.