صراط‌النجاة صفحه 192

مسأله 820- هر گاه طلبی دارد که بعد از سال، وصول می‌شود،

هر وقت که وصول می‌شود خمسش را بدهد.

مسأله 821- خمس سهم امام، به مجتهد غیر اعلم‌

[1] که جامع شرایط باشد می‌توان داد.

مسأله 822- هر گاه از شخصی طلب دارند و فقیر شد،

جایز است که رد مظالم حسابش کنند، احوط این است که آن وجه را به جهت رد مظالم به او بدهند و او در کند آن را به ازای قرضش و لو به تکرار و هم چنین است به سادات و عدالت شرط نیست در کسی که ردّ مظالم یا خمس به او می‌دهی.

مسأله 823- شخص وصیّت کرد که بعد از ادای دینم هر چه از مالم ماند خمسش را بدهید،

اعتبار به آن مالی است که خمس بر آن تعلق می‌گیرد [2] نه غیر آن [3].

مسأله 824- هر گاه شخص در بین سالش وجهی پیدا کرد

و می‌داند تا سر سال بعد از مؤنه سالش زیاد می‌آید، مخیّر است که خمس آن را بدهد، یا صبر کند تا سال تمام شود.

مسأله 825- هر گاه شخص در بین سال از ارباح مکاسبش اسراف خرج کند،

باید خمسش را بدهد و اگر بر خود تنگ بگیرد، احوط [4] این است خمس آن را هم بدهد.

مسأله 826- سید هر گاه فقیر باشد و ستم به نفس خود کند

‌به قسمی که ضرر بر

[1] (خراسانی) مگر آن که غیر اعلم صرف نماید مال امام را در غیر آن چه اعلم جایز می‌داند صرف در آن را. [2] (میرزا- یزدی) احوط‌ألذی یجب أن «1» آن است که خمس تمام باقی مانده را بدهند اگر احتمال برود که به جمیع مالش خمس تعلق گرفته باشد. [3] (خراسانی) یا به قدر آن بر ذمه‌اش تعلق گرفته باشد. [4] (میرزا- یزدی) این احتیاط ترک نشود.