صراط‌النجاة صفحه 227

دیگر ایشان را به عقد دائم در آورد و مقاربت هم بشود، بعد از طلاق و عدّه می‌تواند او را عقد کرد.

مسأله 882- هر گاه زنی را نه طلاق رجعی بدهد

و دو محلل هم در بین واقع شود، بر آن مرد حرام مؤبد می‌شود آن زن.

مسأله 883- هر گاه مردی بداند که شوهر زن به سفر رفته‌

و خبر وفات او را ندارد و ضعیفه می‌گوید که شوهرم وفات کرده و متّهمه باشد، آن مرد نمی‌تواند آن ضعیفه را به عقد خود در آورد بنا بر احتیاط و اگر متّهمه هم نباشد، چنین است.

مسأله 884- جایز است از برای مردی که اراده دارد نکاح زنی را که صلاحیت دارد از برایش،

نظر کردن [1] بر مو و محاسن او که به قصد لذت نباشد و نظر کردن بر محارم خود غیر از عورتشان [2] و هم چنین زنان اهل ذمّه [3] و اما نظر کردن به وجه و کفین اجنبیّه، یعنی غیر محرم بدون لذّت و ریبه حرام نیست، لکن احتیاط [4] شدید ترک است.

مسأله 885- نکاح کردن کسی که به ترک آن به حرام بیفتد واجب است‌

و حرام است استمناء کردن، اگر چه خوف آن باشد که اگر استمناء نکند به حرام بیفتد و عرقش نجس است، بنا بر احتیاط.

مسأله 886- هر گاه خطبه کند مؤمنی، زن را که قدرت داشته باشد بر نفقه،

واجب [5] است بر کسی که به ید او است اختیار نکاح او، اجابت کند او را، با ملاحظه کفو بودن.

مسأله 887- هر گاه ضعیفه به شرط بکارت خود را به عقد در آورد

و ثیّبه باشد،

[1]- (صدر) زیاده از یک مرتبه نظر نکند.

[2] (صدر) از ناف تا زانو اجتناب نمایند. [3] (میرزا- یزدی) در تعدی از مواضعی که غالبا حرج در تکلیف تحفظ از نظر به آن مواضع است و سیره نیز بر عدم تحفظ از آنها جاری است اشکال است. [4] (میرزا) ترک این احتیاط ننمایند. (صدر) بلکه خالی از قوت نیست. [5] (یزدی) بلکه عدم وجوب خالی از قوت نیست. (میرزا) محل تأمّل است.