صراط‌النجاة صفحه 235

گنجایش گذشتن عده داشته باشد، کفایت می‌کند قول او.

مسأله 944- ضعیفه هر گاه یقین کرد که شوهرش وفات کرده،

‌بعد از عدّه شوهر کرد بعد معلوم شد آن وقت شوهرش نمرده بود، باید از این شوهر جدا شود و عده وفات شوهرش را نگاه دارد و بعد عدّه این شوهر را هم نگاه دارد، بر این شوهر حرام مؤبّد بودنش محل خلافست. [1]

مسأله 945- زن در عده محلل در خانه شوهر اولی و خرجش با او باشد

ضرر ندارد.

مسأله 946- هر گاه مردی خدمتی بدون رضا به زن خود بفرماید، معصیت دارد

اما زن نمی‌تواند اجرت از مال شوهر بر دارد اگر به قصد تبرع بود از روی حیا.

مسأله 947- هر گاه ضعیفه حمل به حرام برداشت و عمدا او را سقط کرد،

گنه کار است اگر طفل مسلمان [2] باشد.

مسأله 948- زنی که مالک عبدی باشد محرم نیست‌

‌به آن بنده.

مسأله 949- مردی که خرج زنی که در عده هست بدهد به امید

و وعده آن که بعد از عدّه‌اش او را عقد کند، و عده و فعلش حرام [3] است اما بعد او را می‌تواند عقد کند.

مسأله 950- متعه مثل دائمی نیست‌

‌که بی اذن شوهر از خانه بیرون نرود، مگر آن که مانع حق زوج باشد.

مسأله 951- هر گاه زوجه بفهمد بعد از عقد که شوهرش مجنون یا خصی بوده‌

یا مقطوع الذکر است اختیار فسخ دارد.

مسأله 952- اگر زوج بعد از عقد فهمید که زوجه‌اش یا جنون یا جذام یا برص یا قرن یا افضا یا اعمی است‌

یا به شرط باکره عقد شده است و ثیّبه است، فسخ

[1]- (یزدی) و اقوی حرمت ابدیّه است. [2] (میرزا- خراسانی) کفایت می‌کند اسلام مادرش. [3] (میرزا) اطلاق این حکم محل‌ّ تأمل است. (یزدی) در رجعیّه حرام است و در بائنه بدون تصریح ضرر ندارد.