صراط‌النجاة صفحه 241

مسأله 980- قبول کردن قول ضعیفه در یائسه بودنش‌

مشکل است.

مسأله 981- مرد به زوج منقطعه خود بگوید: مدت تو را بخشیدم،

کفایت می‌کند و احوط قبول زوجه است.

مسأله 982- هر گاه به خود بگوید که مدت فلانه را بخشیدم‌

و هیچ کس حاضر نباشد کفایت می‌کند و احوط قبول زوجه است.

مسأله 983- هر گاه بگوید: «وهبت مدّتک» کفایت می‌کند،

احوط قبول زوجه است.

مسأله 984- هر گاه مولی کنیزش را که معقوده غیر بود آزاد کند،

عقدش ثابت می‌ماند با اختیار [1] جاریه.

مسأله 985- هر گاه مولی به جاریه خود بگوید:

أنت رق فی حیاتی و حرّة بعد وفاتی بعد از وفات مولی آزاد می‌شود و از ثلث میّت حساب است.

مسأله 986- هر گاه آقا به عبد خود بگوید:

اگر تا یک سال ده تومان به من دادی آزادی و عبد هم قبول کرد، نه تومان داد یک تومان ماند بر رقیّت باقی است اگر شرط کرده باشد.

مسأله 987- هر گاه شخص تحلیل کرد امه خود را به غیر مثلا،

تا یک سال، در بین سال وفات کرد آن شخص، می‌تواند ورثه که مالکین آن امه شده‌اند در بین سال [2] فسخ تحلیل کنند مگر این که ورثه هم تحلیل کنند و الّا حلیّت مشکل است. [3]

[1]- (میرزا) گذشت تأمل در اطلاق این حکم [حاشیه مسأله 934]. [2] (یزدی) حاجت به فسخ نیست، بلکه به مجرّد موت فسخ می‌شود مگر آن که آنها نیز تحلیل کنند.

[3] (صدر) یعنی اگر فسخ نکند ورثه و تحلیل جدید نیز ننمایند.