صراط‌النجاة صفحه 245

مسأله 999- اگر مادر زن یا زن پدر زن شیر دهد طفل شخصی را،

چه از این زن باشد طفل و چه از زن دیگر، آن زن بر او حرام می‌شود ابدا، زیرا که پدر طفل نمی‌تواند که دختر صاحب شیر را داشته باشد.

مسأله 1000- هر گاه زن بزرگ شخص شیر دهد زن کوچک را،

هر دو حرام می‌شود بر او و اگر شیر غیر باشد، همان کبیره [1] حرام می‌شود، مگر آن که مدخوله باشد آن وقت هر دو حرام می‌شوند و از برای کبیره است مطالبه مهر اگر مدخوله باشد نه غیر مدخوله [2] و از برای صغیر هست نصف [3] مهر، مگر آن که دفعه آخر شیر کامل را این صغیره در حالتی که کبیره، مثلا در خواب بوده بخورد، تمام [4] مهر او ساقط است.

مسأله 1001- هر گاه زن طفلی به سبب عیب طفل فسخ عقد کرد مثلا،

پس زن دیگری شد و به شیر آن شوهر این طفل را شیر داد، این زن بر آن شوهر حرام می‌شود [5] زیرا که عروس صاحب شیر شد این زن و عروس او حرام است بر او و هم چنین است زن شیرده هر گاه طلاق بگیرد زن صغیری شود و شیر دهد شوهر صغیره خود را، بر شوهر اول هم حرام می‌شود زیرا که عروس او می‌شود.

مسأله 1002- هر گاه دختر عمو را برای پسر عمو عقد کنند

ولایة و جده پدری پسر شیر دهد آن دختر را، دختر عمه آن پسر می‌شود و اگر جده مادری شیر دهد آن دختر را، دختر خاله آن پسر می‌شود و اگر جدّه پدری دختر شیر دهد آن پسر را، این پسر، عموی دختر می‌شود و اگر جدّه مادری دختر باشد، این پسر، خالوی آن دختر می‌شود، پس بر یکدیگر حرام می‌شوند.

[1]- (خراسانی) لکن عقد صغیره باطل می‌شود، محتاج به عقد جدید است. [2] (نجفی) محل تأمل است. [3] (نجفی) مشکل است. (خراسانی) بنا بر قولی و تمام مهر است بنا بر قول اکثر، مسأله محتاج به مراجعه است و هم چنین سقوط مهر در صورت استثناء. [4] (نجفی) محل اشکال است. [5] (نجفی) علی الاحوط.