صراط‌النجاة صفحه 246

مسأله 1003- هر گاه زید زنی داشت کبیره و عمرو زنی داشت صغیره‌

هر دو طلاق دادند و زن یکدیگر را گرفتند و زن کبیره شیر داد صغیره را، کبیره بر هر دو حرامست [1] و صغیره بر کسی که دخول کرده باشد به کبیره، حرام است.

مسأله 1004- هر گاه زن کبیره مدخوله شخص، شیر داد

زن صغیره او را، هر دو حرام می‌شوند اما زن دیگر این مرد که غیر مدخوله است اگر شیر دهد این طفل را، احتیاط [2] دارد، بلکه حرمت بعید نیست.

مسأله 1005- هر گاه شخص دو زن صغیره و یک کبیره دارد،

زن کبیره هر دو صغیره را شیر دهد، [3] هر سه حرام می‌شوند اگر مدخوله باشد و اگر مدخوله نباشد همین [4] کبیره حرام است بر او.

مسأله 1006- هر گاه زن مدخوله خود را شخص طلاق داد،

‌به هر حال که این زن، زن صغیره او را شیر دهد هر دو بر او حرام می‌شوند اگر چه آن زن، زن غیر شده باشد و اگر غیر مدخوله باشد همین خودش حرام [5] می‌شود.

مسأله 1007- بدان که بعضی از علماء جدّه طفل شیر خوار را به منزله مادر زن پدر رضاعی طفل می‌دانند

و خلاف مشهور است، احوط ترک نگاه محرمانه و نکاح است.

مسأله 1008- بعضی مادر برادر و مادر خواهر را به منزله مادر می‌دانند اما خلاف مشهور است،

‌لکن رعایت احتیاط طریق نجات است، اما مادر زن رضاعی بر شخص حرام است، مثل نسبی.

[1]- (نجفی) علی الاحوط بالنسبة به شوهر حالی کبیره. [2] (یزدی) اگر شیر از خود دختر باشد معین است حرمت هر دو و اگر از غیر باشد معین است حرمت آن زن و عدم حرمت طفل، بلی هر دو عقد باطل است. (خراسانی) بلکه کبیره حرام است و صغیره باطل می‌شود عقدش و محتاج به تجدید است. [3] (نجفی) علی الاحوط در رضیعه ثانیه. [4] (یزدی) اگر شیر از غیر خود شوهر باشد و الّا هر سه حرام می‌شوند. [5] (یزدی) به شرط آن که شیر از شوهر دویّم باشد.