صراط‌النجاة صفحه 250

است فعل او، و الّا حرام نیست بی اذن شوهر شیر دادن، به شرط آن که مانع حق شوهر نباشد شیر دادنش.

مسأله 1025- اگر زوج ادعای رضاع محرم کند و ممکن باشد تصدیقش،

‌به سن یا غیره، اگر پیش از عقد باشد جایز نیست عقد کند و اما اگر بعد از عقد باشد، اگر زوجه قبول کند عقد باطل است و مهرش ساقط، اگر چه بعد از دخول باشد در حال عالم بودن ضعیفه و اما اگر بعد از دخول، ضعیفه عالم شود خلاف است، بعضی مهر المسمی از برایش قائل شده‌اند و بعضی [1] مهر المثل، اینها در صورتی است که ضعیفه تصدیق کند و اما اگر تکذیب کند، زوجه و زوج اقامه بینه کند، مثل صورت تصدیق است و اگر بینه نداشته باشد بر او حرام است آن زن و اگر ادعای علم کند زوج به زوجه قسم می‌دهد و اگر ضعیفه قسم خورد یا او ادعای علم نکرد بر زن، اگر پیش از دخول باشد نصف مهر [2] را بدهد، اگر بعد از دخول باشد تمام مهر را بدهد، بلا خلاف و از هم جدا شوند [3] اگر مدعی زوجه باشد، تفصیلش از حکم این صورت ظاهر می‌شود، اما اشکالی و خلافی نیست که رضاع ثابت نمی‌شود، مگر به شهادت دو شاهد عادل بر وجه تفصیل که شرایط رضاع کامل را شهادت بدهند یا به تواتر قطعی برسد و مشهور این است که شهادت زنان در رضاع مسموع است لکن مسأله در محل تأمل است، احتیاط را [4] در مقام عمل نباید ترک کرد، اما شک اگر حاصل شود به حد نصاب رضاع، حکم به حرمت و محرومیت نمی‌شود و مظنّه به تحقیق رضاع کافی نیست لکن رعایت احتیاط طریق سداد است، و اللّه العالم و المؤید.

[1]- (یزدی) و اقوی ثانی است. [2] (خراسانی) بلکه بعید نیست که تمام مهر را بدهد. [3] (یزدی) لکن به طلاق و قبل از آن محکوم به زوجیّت است شرعا و اگر احدهما بعد از تکذیب، تصدیق دیگری کند مسموع است. [4] (یزدی) اگر چه قول مشهور خالی از قوّت نیست.