صراط‌النجاة صفحه 259

فصل 64 در اقرار است‌

مسأله 1093- هر گاه شخص بالغ عاقل حرّ، با اختیار اقرار کند

‌که فلان قدر مال فلان بر ذمّه من است یا امانت نزد من است و بعد از آن، آن را انکار کند مسموع نیست و اگر بعضی از آن را استثناء کند؛ مثل آن که بگوید: ده تومان مال فلانی بر ذمّه من است الّا سه تومان، بعد باز بگوید و الّا دو تومان، حقیقة اقرار به پنج تومان شده، اگر انکار بعدش متصل باشد.

مسأله 1094- هر گاه سؤال کنند که پنج تومان مال فلان نزد تو است،

‌به سر [1] اشاره کند مشکل است.

[1]- (صدر) اگر به حسب قرائن، آن اشاره مفید علم باشد مثل گفتن یکی است و اقرار خواهد بود.