صراط‌النجاة صفحه 36

مسأله 76- از دو ظرف یکی سرکه و یکی شیره مثلا برداشت و مخلوط کرد

پس فضله موش در آن دید و نمی‌دانست که از کدام بوده، از هر دو اجتناب [1] کند.

مسأله 77- هر گاه مو از بدن کنده شود و ریشه آن با رطوبت باشد

یا پوست کوچک بی روح از بدن کنده شود، اگر چه المی [2] هم از کندن آن به بدن برسد نجس نیست.

مسأله 78- هر گاه چیزی را شخص عاریه گرفت و نجس کرد،

‌بعد که پس می‌دهد، اگر چیزی است که عادتا با رطوبت استعمال می‌شود، مثل ظرف، باید اعلام [3] کند و الّا، مثل فرش واجب نیست و بهتر اعلام کردن است.

مسأله 79- دود [4] روغن نجس و شعله هیمه نجس،

نجس نیست.

مسأله 80- هر گاه طعام متنجس را جماعتی خوردند

و ممکن نیست تطهیر اوضاع و اسباب ایشان و شخص میزبان مطّلع است، لازم نیست [5] اعلام کند ایشان را و اگر عالم هم شوند هر جایی را که یقین به نجاست آن دارند و ممکن است تطهیر آن، باید تطهیر کند و هم چنین میزبان نسبت به اوضاع خودش.

مسأله 81- هر گاه منقار مرغی مثلا نجس شود

و احتمال تطهیر ندهی بعد از زوال عین در آب قلیل زند، احوط [6] اجتناب از این آب قلیل است.

مسأله 82- چاه هر گاه نجس شود به رنگ یا بوی یا مزه نجاست،

‌به کشیدن آب تا تغییر بر طرف شود پاک می‌شود، امّا حاشیه چاه و اعضای آبکش بالتّبع پاک

[1]- (خراسانی) اگر احتمال ثالثی ندهد.

[2] (صدر) در الم شدید احوط اجتناب است. [3] (خراسانی) لزوم اعلام معلوم نیست. [4] (میرزا- یزدی) لکن هر گاه مجتمع شود و در آن اثر چربی روغن باشد مشکل است. [5] (نجفی) احوط در صورت تسبّب اعلام است. [6] (خراسانی- صدر) این احتیاط لازم نیست. (یزدی) لکن واجب نیست، مجرد زوال عین کافی است.