صراط‌النجاة صفحه 51

مسأله 153- هر گاه شخص متصل بولش می‌چکد،

‌از برای هر نماز وضو بسازد و به تعجیل مشغول نماز بشود و واجب است حفظ کند خود را به چیزی مثل کیسه، مثلا که تجاوز نکند بول او از آن کیسه به جای دیگر و از برای هر نماز بدل کردن آن لازم نیست، اگر چه احوط است و هر گاه در وقت معیّنی قطع می‌شود بولش، نماز را در آن وقت به جا آورد و اگر اقل‌ّ [1] واجب نماز هم ممکن شود یک نماز کند به اقل واجب [2] و بعد یک نماز دیگر کند احتیاطا و هر جا که بول خارج شود وضو [3] بسازد و از همان جا بگیرد و تمام کند اگر موجب عسر و حرج نشود و هم چنین است مبطون [4] در این حکم.

مسأله 154- آبی که نمک داخل در آن کنند

مثل آب شور است می‌توان رفع حدث و خبث هر دو به آن کرد، مادامی که از اطلاق بیرون نرود.

مسأله 155- غسل جنابت کفایت از غسل جمعه هم می‌کند

نه به قسمی که با قصد [5] تداخل باشد، بلکه همین قدر که بدانی که اقتضایش شرعا چنین [6] است کفایت می‌کند و اگر ندانی کفایت نمی‌کند.

مسأله 156- هر گاه به جهت مرضی، مثلا دوایی مثل کتیرا و نحو آن،

شخص بر سر انداخته باشد و چند روز هم باید باشد در وضو و غسل ترتیبی بر روی آن مسح کند، امّا بعد از بر طرف شدن عذر اعاده کند غسل و وضو را از برای نماز بعد علی الاحوط، نمازهای گذشته‌اش صحیح است.

و ترک نمودن به نیّت وجوب و استحباب، اگر در ذمّه‌اش واجب مشروط به وضو باشد. [1] (میرزا- یزدی) مراد از اقل واجب، نمازی است که اضطرار موجب تخفیف آن شده باشد. [2] (یزدی) احتیاط به اقل‌ّ واجب، واجب نیست. [3] (یزدی) اقوی کفایت نماز بر این وجه است با تمکن از آن بدون حرج اگر چه احوط اتیان به نماز بر وجه اولی است نیز که از برای هر یک نماز یک وضو بگیرد خصوصا در مسلوس. [4] (یزدی) این احتیاط در مبطون واجب نیست. [5] (یزدی) اقوی کفایت از آن است مطلقا. [6] (میرزا) قصد حصول مقتضی نیز داشته باشی علی الاحوط.