صراط‌النجاة صفحه 53

رود کفایت می‌کند در غسل.

مسأله 165- هر گاه شخص نذر کند که صد صلوات بفرستد با طهارت،

پس آن وضو را به نیّت نذر واجب بسازد، هر نماز واجب و هر عبادت دیگر را به آن وضو می‌تواند کرد.

مسأله 166- هر گاه شخص نمی‌دانست که قدری باطن دماغ را به جهت مقدّمه باید شست‌

و زمان گذشته را نمی‌داند که شسته شده باطن دماغ یا نه، وضو و عبادت گذشته‌اش صحیح است.

مسأله 167- هر گاه رطوبت کف دست کفایت نکند مسح را،

‌از موضع [1] دیگر از وضو بگیرد رطوبت را و مسح کند و سر گرفتن وضو لازم نیست. [2]

مسأله 168- پیش از وقت، وضوی تهیّأ [3] مستحب است‌

هر گاه بداند که اگر تأخیر کند نماز در اول وقت از او فوت می‌شود و اگر صبر کند بعد از دخول وقت وضو بسازد احوط است.

مسأله 169- هر گاه سهوا شخص به آب غصبی وضو بسازد،

صحیح است، بلی قیمت آب بر ذمّه‌اش تعلّق می‌گیرد.

مسأله 170- استنجاء به سنگ و شبه آن باید عددش سه [4] باشد

و هر گاه از سه بر طرف نشد، زیاد کند تا بر طرف شود.

مسأله 171- خون بواسیر اگر مشقت [5] در تطهیرش باشد عفو است،

مثل قروح و جروح.

مسأله 172- شخص بعد از وضو یا غسل مانعی در بدن دید

و شک دارد که

[1]- (شیرازی) احوط تقدیم گرفتن از وجه است. [2] (میرزا) اگر تقصیر موجب وفا کردن نباشد. (یزدی) مطلقا لازم نیست.

[3] (صدر) در استحباب وضو از برای تهیّأ اشکال است. (یزدی) احوط قصد کردن بر طهارت است. [4] (یزدی) اقوی کفایت ذو الجهات است. [5] (یزدی) یعنی مشقّت نوعی.