صراط‌النجاة صفحه 59

بوده یا بعد از غسل شده احتیاطا [1] غسل کند و بشکند، بنا بر احوط و اولی و وضو بسازد از برای عبادتش.

مسأله 188- واطی و موطوئه حیوان احتیاطا [2] غسل کند

امّا واطی و موطوئه میت غسل بر او واجب است بنا بر اقوی.

مسأله 189- در غسل بیرون از آب بودن و عورت پوشیدن شرط صحت غسل نیست،

اگر چه احوط است.

مسأله 190- هر گاه دندان با گوشت کنده شود،

مس‌ّ آن موجب غسل نمی‌شود و دفن لازم ندارد به خلاف اعضای دیگر که از آدمی جدا می‌شود.

مسأله 191- هر گاه روی زخم جبیره را مسح [3] نتوان کرد

غسل یا وضو بسازد و به هر قدر که می‌تواند اطرافش را بشوید بنا بر احتیاط و تیمم هم بکند.

مسأله 192- موی نازک در بدن احتیاطا به جهت غسل شسته شود

و اگر بعد از غسل معلوم شود که آن مو شسته نشده، احتیاطا غسل [4] را اعاده کند.

مسأله 193- هر گاه موضع غسل یا وضو را شخص نجس می‌دانست و بعد از وضو یا غسل شک دارد که ازاله کرده یا نه‌

وضو و غسلش صحیح است و از برای بعد، تطهیر کند آن موضع را با هر جایی که علم دارد که ملوّث شده به رطوبت آن موضع و احوط این است که همین وضو یا غسل را اعاده کند و اگر نماز هم کرده به این طهارت احتیاطا اعاده کند.

مسأله 194- هر گاه پیش از وقت غسل کرد به قصد واجب،

خواه عالم باشد به وقت یا جاهل به حکم باشد یا مشکوک به وقت، احتیاطا اعاده [5] غسل و نماز

[1] (یزدی) لکن واجب نیست، (خراسانی) این احتیاط ترک نشود. [2] (میرزا) بلکه بنا بر اقوی.لم ألذی یجب أن «1» [3] (میرزا- یزدی) حتی به گذاشتن چیزی بر روی آن. [4] (خراسانی) اگر غسل ارتماسی باشد و الّا به طوری که ترتیب حاصل شود. [5] (یزدی) اقوی عدم وجوب اعاده است.