صراط‌النجاة صفحه 64

مسأله 208- اگر خون مشتبه به نفاس شود

مثل این که چیزی بیرون آید و شک کند که انسان است یا مبدأ انسان یا غیر آن [1] حکم به حیض می‌شود در صورت تحقّق شرایط حیض، خصوصا [اگر- ن] در ایّام عادتش باشد.

مسأله 209- خون قبل از نه سال حیض نیست،

استحاضه است اگر موجب غسل باشد [2] چون به تکلیف رسد، غسل بر او واجب می‌شود، برای عبادتش.

مسأله 210- اگر شک در بلوغ داشته باشد

و خون به صفت حیض باشد و شرایط حیض در آن موجود باشد، آن خون حیض است و همین، علامت [3] سبق بلوغ است [4] و اگر شک در یأس داشته باشد، محکوم به حیض است با شرایط.

مسأله 211- اگر خون مشتبه بیرون بیاید

امتحان کند به نحوی که خواهد ذکر شد و اگر امتحان ممکن نباشد آن چه حال سابقش بوده عمل کند چه حیض و چه قروح و چه استحاضه و اگر حال سابقش معلوم نباشد، بهتر مراعات احتیاط است به این نحو که آن چه بر حایض واجب است ترک آن، آن را ترک کند و عمل به مستحاضه را نیز به جا آورد و اگر با تمکّن از اختبار تشخیص نکرده نماز کرد نمازش باطل [5] است اگر چه معلوم شود که خون حیض نبوده مگر آن که ترک اختبار به جهت نسیان و غفلت و نحو آن باشد در این صورت بر فرضی که معلوم شود که خون حیض نبوده، نماز و روزه‌اش صحیح است.

مسأله 212- باید که خون حیض سه روز متّصل باشد،

‌به این معنی که اگر هر وقت پنبه [6] بر دارد و لحظه‌ای صبر کند و بیرون آورد خون آلوده باشد اگر چه بیرون نیاید و اگر پاک باشد پنبه، حیض نیست.

[1]- (خراسانی) احوط مراعات احکام نفاس است ایضا. [2] (خراسانی) بلکه احوط به جا آوردن غسل است مطلقا به قصد ما فی الذمّه. [3] (خراسانی) در علامت بودن اشکال است. [4] (خراسانی) در صورتی که خون ما بین حیض و استحاضه باشد. [5] (میرزا) علی الاحوط. (یزدی) اگر قصد قربت از او متمشّی شده صحیح است. [6] (یزدی) اتصال عرفی کافی است.